Men kan zich afvragen of dit een goed moment is om als nieuwe artieste je debuut te maken: duizenden bekende (en minder bekende) artiesten zitten al maanden op hun honger. Bij gebrek aan optredens, vliegen nieuwe producties ons dagelijks rond de oren. De 'groten der aarde' krijgen hierbij vanzelfsprekend gemakkelijker gehoor en aandacht. Wat maakt dan iemand bereid het in deze bizarre tijden en muzikale malaise toch te proberen? We gingen op zoek naar wat antwoorden.
We kregen gisteren een verzorgd mailtje in 'nieuwsbrief-stijl' binnen van een zekere Fabienne die ons wist te vertellen dat ze een debuutsingle uitbrengt. Nieuwsgierig als we zijn én steeds bereid om Vlaamse artiesten een kans te geven, beluisterden we de song en bekeken de clip.
Onze eerste indruk: fijn nummer, maar traag. Een slow waarop men niet veel meer dan één tegel nodig heeft om te dansen met z'n twee. Op zich best lang geleden dat er nog eens dergelijke plaat werd gelanceerd, maar zit Vlaanderen hier op te wachten? Over het nummer en de productie kan weinig verkeerd worden gezegd. Fabienne heeft een warme stem die doet denken aan zangeressen als Amy McDonald, Suzanne Vega, ja zelfs onze eigen Dani Klein, maar dan in het Nederlands. Er is duidelijk werk van gemaakt én het gaat over een originele, nieuwe song. Niet de zoveelste cover of bewerking.
De release gaat gepaard met een complete operatie: tegelijk met de plaat en clip, ging ook een Facebookpagina én een website online. Daar werden we meteen wat wijzer: Fabienne maakt haar solo-debuut en brengt voor het eerst een eigen nummer uit, maar is daarnaast frontzangeres van coverband The FABS die ze vijf jaar geleden oprichtte. De band is vooral actief in regio Mechelen en Antwerpen waar ze in verschillende formules aantreden op (voorlopig) eerder kleine lokale gelegenheden. Maar met succes zo blijkt: een Facebook pagina met meer dan 1700 volgers is zelfs aan veel bekendere artiesten en bands niet gegeven. Er moet dus meer aan de hand zijn dan wat pure sympathie-duimpjes en likes. Redenen genoeg voor een interview op afstand...
Debuteren in tijden van (laat ons hopen) de uitlopers van corona... Is dat wel een goed idee?
Tja, ik heb me dezelfde vraag gesteld, maar wanneer is het dan wél het ideale moment? Het is altijd onvoorspelbaar en afhankelijk van zoveel factoren. Althans, dat heb ik mee toch laten vertellen... Zoveel ken ik er eerlijk gezegd niet van.
Gezien we met The FABS niet meer mochten optreden, zelfs niet repeteren, gaven de lock-down periodes me plots tijd om werk te maken van eigen liedjes. Ik vertelde dit op onze Facebook pagina en daar kwam best wat reactie op. Vorig jaar werd ik 50 en het geplande feestje maakte noodgedwongen plaats voor een ander idee: een full-cd met eigen liedjes. Dat plan bleek dan weer te ambitieus om op korte periode waar te maken. Maar ik stelde vast dat veel volgers, zelfs radiozenders me regelmatig contacteerden met de vraag: 'Is er al iets klaar?'.
Mijn producer en ik zijn volop bezig aan verschillende nummers, maar het is niet evident gezien de maatregelen nog steeds streng zijn in het cultuurluik van onze samenleving. Mijn verhaal is het eerste nummer dat volledig klaar is en we dachten: waarom het niet meteen lanceren? We weten dat er mensen al lang op zitten wachten... En iets vraaggestuurd kunnen lanceren is altijd een goede richtlijn... Dus ja... We denken, hopen, dat het inderdaad nu een goed moment is.
De keuze voor een slow terwijl we met zijn allen verlangen naar 'uit ons dak gaan' en feesten?
Ook die bedenking hebben we ons gemaakt. Maar als straks de regels versoepelen en we dat andere verlangen om te weer te mogen knuffelen met onze dierbaren kunnen inwilligen, dan is de keuze voor een slow misschien nog zo slecht niet (lacht).
Touché! Zonder onbeleefd te willen zijn, je zei daarstraks dat je 50 werd vorig jaar. Je zou het je niet aangeven, maar goed... dit terzijde... Je band bestaat nog zo heel lang niet. Heb je voordien nog in bands gespeeld of ben je wat men noemt een laatbloeier?
Ik ben opgegroeid in een gezin waar muziek in de muren zat. Mijn moeder had een zeer uiteenlopende en grote platencollectie. Er was altijd muziek bij ons thuis. Als kind droomde ik regelmatig weg aan het decorstuk in in de living: een oude piano waarop ik kinderliedjes als Broeder Jacob wist te spelen. Nu ja, met een beetje fantasie en goede wil toch: je mocht niet op de valse snaren letten (lacht). Muziekschool konden we ons niet permitteren, dus bleef het bij die droom.
Het leven gaat zijn gang, gaandeweg maak je keuzes, voor je het goed en wel beseft heb je zelf opgroeide kinderen. Toen die wat ouder werden, kwam ineens gelegenheid om samen met mijn man een nieuwe hobby op te pikken en dat werd gitaarles... Het ging me beter af dan verwacht en ik liet me na enkele maanden zelfs overhalen om deel te nemen aan een lokaal liedjesconcours. Neen, ik heb dat niet gewonnen, maar liet in alle eenvoud en gitaar-technisch niet meer dan wat basisakkoorden toch een 40-tal kandidaten (waaronder ervaren bands) achter mij. En ik werd meteen gevraagd voor een optreden. Dat gaf mijn zelfvertrouwen toch een boost...
Niet veel later zocht en vond ik andere muzikanten die zo'n beetje met hetzelfde idee zaten: we zijn misschien iets ouder, maar muziek maken is en blijft een mooie hobby. Gaan optreden en een publiek entertainen is één van de mooiste ervaringen die er bestaan. Blije gezichten zien, mensen die zich amuseren, daar doe je het voor. Ik ben dan ook zeer gelukkig en dankbaar dat we op relatief korte tijd veel mensen konden en mochten bereiken. Veel nieuwe mensen hebben ontmoet, enthousiaste reacties krijgen...
De single Mijn Verhaal gaat daar eigenlijk een beetje over... Misschien zijn er mensen die inderdaad denken dat ik gek doe 'op mijn leeftijd'... En waarom niet?
Daar kunnen we je geen ongelijk in geven. Afgaand op het aantal volgers op Facebook, zijn er veel mensen die daar eveneens geen bezwaar tegen hebben... Er komen veel reacties en voor zover we zagen: steeds positief. Dat gebeurt wel vaker dat mensen 'zogezegd' iets goed vinden, terwijl het voor hen eerder gaat over sympathie omdat ze de artiest in kwestie persoonlijk kennen. Of praten we hier wel degelijk met een ster in wording die op heel korte termijn de hitlijsten gaat platwalsen?
Oei, oei! Zo'n vaart hoeft het voor mij echt niet te lopen hoor! Erkenning krijgen doet uiteraard deugd, maar om nu de ambitie voor een succesvolle carrière te koesteren... Daar ben ik dan misschien toch wel wat te oud voor (lacht). Ik hou gewoon van optreden, muziek maken, bij de mensen zijn, mensen een plezante tijd bezorgen. Daarmee is ales gezegd. Als het uitbrengen van mijn eigen muziek daartoe bijdraagt, dan ben ik daar heel gelukkig om.
Ik geloof dat de reacties van het publiek oprecht zijn want ik ken niet iedereen persoonlijk hé...
We traden de afgelopen jaren niet enkel in plezante omstandigheden op. We zijn al een paar edities van Wereld Lichtjes Dag in Mechelen een 'vaste waarde'. Als je weet dat dit ter ere van overleden kinderen is, dan weet je dat dit publiek niet op zoek is naar uitzinnig amusement... In tegendeel. Het gaat om troost zoeken en vinden bij elkaar. Ook via muziek. Het zegt vaak meer dan woorden. We voelen ons vereerd daar te mogen aantreden. De reacties die we daar krijgen zijn recht uit het hart. Ze zijn puur. Het is een dunne lijn tussen blijdschap en verdriet.
Muziek is een universele taal die ons in staat stelt emoties te verwoorden die we niet in een gewoon gesprek onder woorden kunnen brengen. Eigenlijk zijn alle vormen van kunst dat wel. Men noemt ze deel van 'een cultuur'. Volgens mij is het veel meer dan dat. Dus in de kern maakt het mij echt niet zoveel uit of deze single en wat nog gaan volgen een 'commercieel succes' wordt of niet. Ik ben er zeker van dat ik een aantal mensen zal bereiken, zal raken, een soort van spoor kan aanreiken waarop ze zich emotioneel vrij mogen voelen, zichzelf misschien beter kunnen begrijpen. Hoeveel mensen dat zijn, heeft geen belang. Al is het maar één persoon, dan ben ik al blij en dankbaar voor dat succes.
Dat zijn inspirerende woorden... Er is nog meer op komst dus?
Dat is inderdaad de bedoeling: we zijn volop bezig aan een full-cd die tegen mijn volgende verjaardag in oktober (als alles goed verloopt) klaar zal zijn. Het zullen allemaal eigen liedjes zijn die aansluiten op 'mijn verhaal'. Niet dat ik wil zeggen dat het allemaal soortgelijke liedjes zullen zijn, maar wel inhoudelijk: ik zoek het voor de teksten allemaal niet te ver. Ik heb genoeg ervaringen om inspiratie uit op te doen. En dat maakt het herkenbaar voor de luisteraar. Ik hou daar zelf ook wel van als ik naar muziek luister.
We zullen waarschijnlijk in tussentijd nog wel één of twee singles lanceren. De zomer moet nog beginnen, het verhoopte feest van de vernieuwde vrijheid moet nog komen. Wie weet hebben we tegen dan geen ambiance nummer in petto... (lacht)
We zijn benieuwd! Bedankt voor dit interview en veel succes gewenst in alle geval!
Jullie zijn bedankt!
Mijn verhaal is uitgegeven in eigen beheer en beschikbaar op alle platforms.
Meer informatie over Fabienne op www.fabienne-artist.be en Facebook.
©2021 J.E.
