‘Wat is het leven mooi - de nieuwe single van Patrick Moreno - herinnert ons aan de leuke dingen des levens in deze bange dagen. Geen filosofische woorden, geen klaagzang of beschuldigende vinger, gewoon: vergeet niet te genieten van wat er is en altijd zal zijn, ook al is het nu een beetje anders… We hadden een leuk gesprek!
Patrick (Moreno) De Wever is in zijn dorp Sleidinge vooral gekend als Traiteur Patrick, maar heel recent besloot hij zijn zaak over te laten en opnieuw in loondienst aan de slag te gaan. De keuken is echter zijn habitat als kok en het is dan ook niet verwonderlijk dat hij aan de slag ging als huiskok in het vernieuwde OC De Burggrave (Evergem), dat op zijn beurt is uitgebreid naar een bistro.
Na ruim 20 jaar werken als zelfstandig traiteur ineens veranderen van gedacht? Leg dat eens uit Patrick!
Tja, het spookte al een tijdje door mijn hoofd. Ik werk al heel mijn leven in de horeca en als zelfstandig traiteur heb je eigenlijk nooit gedaan. Op zich is dat normaal: je moet bijna 7 op 7 klaar staan voor je klanten. Veel vrije tijd is er niet en als je dat dan ook nog eens wilt combineren met een zangcarrière, dan wordt het wel heel druk. Ik ben ondertussen bijna 54 jaar en heb besloten om mijn droom als zanger meer prioriteit te geven. Bovendien begon ‘het lijf’ ook wat tegen te pruttelen (lacht).
We hebben begrepen dat 'het traiteur-zijn' al eerder zijn tol eiste op je zangcarrière. Vertel eens.
Ja, dat is waar. In 1989 deed ik mee aan de Soundmixshow, het populaire tv-programma met Henny Huysman. Ik miste toen nipt een finaleplaats. Erg vind ik dat achteraf bezien niet als je weet dat de winnaar Helmut Lotti was… Daar kon ik toch niet tegenop (lacht).
Mijn deelname was echter niet onopgemerkt voorbij gegaan, want ik kreeg het aanbod van een platencontract voor 3 singles. Eén van de nummers (Geef Me Nog Een Kans - red.) werd speciaal voor mij geschreven door Marijn Devalck. Het zag er allemaal goed uit zo midden in het succes van 10 om te Zien waar ik verschillende keren mocht aantreden. Ik had op dat moment misschien wel evenveel kans op succes als pakweg Jo Vally of Luc Steeno. Er werden mij verschillende dingen aangereikt, maar het zou me veel tijd en ook geld kosten om als artiest gelanceerd te geraken.
Ik was toen net gestart met mijn zaak en realistisch gezien moest ik de moeilijke keuze maken tussen de droom van een zangcarrière en mijn realiteit. Mijn gezond verstand stuurde me logischerwijze naar mijn zaak en mijn gezin. De droom werd met pijn in het hart opgeborgen, al ben ik nooit echt gestopt met zingen. In mijn keuken vooral dan... ik stond een beetje bekend als de zingende traiteur (lacht).
En nu maak je dus de keuze deels andersom. Praten we met deze single over een echte comeback?
Dat is een groot woord hé… Mijn vrienden en familie weten nog wel van toen, maar de meeste mensen herinneren zich Patrick Moreno van eind jaren ’80, begin ’90 niet meer of hebben er nog nooit van gehoord. Ik heb toen geen grote hits gescoord, dus dat is niet onlogisch. Ik ben nu eigenlijk sinds mijn 50-ste verjaardag (al bijna 4 jaar geleden) opnieuw begonnen en bezig met een soort nieuwe kans. Een tweede zangcarrière zeg maar.
Ah, vertel meer!
Toen ik in 2016 naar de 50 draaide, wou ik mezelf voor mijn verjaardag de verwezenlijking van een oude droom cadeau doen: een full-cd uitbrengen. En ik heb dat gedaan. Op mijn verjaardag zelf, stelde ik Altijd Wel Geweten live voor op een groot feest voor al mijn vrienden en familie. Ik kondigde daar meteen aan dat ik weer zou gaan optreden. Van het één kwam het ander: er werden een paar singles uit de cd getrokken en via de producer Johan Engels de wereld ingestuurd. Tot mijn aangename verrassing werden die op verschillende internet-radiozenders goed onthaald. In het verlengde daarvan kwamen er meer optredens dan ik had durven hopen… In 2017 had ik er een stuk of 50, het jaar nadien ook en in 2019 zelfs 75! Ondertussen is de naam Patrick Moreno toch al wat gekend bij het Vlaamse én Nederlandse publiek.
Dat lijkt me toch een straf parcours!
Ja, inderdaad. Ik ben daar best trots op. Ik doe er ook veel voor, want ik heb geen vaste manager of zo. Maar zoals ik al aangaf: de combinatie met het werk, maakte het allemaal zwaar. Bovendien bleef het ook bij die optredens. Om écht werk te maken van een zangcarrière, met het oog op erkenning van nationale radio en tv, moet je er keihard voor kunnen gaan. Je moet promotie kunnen maken, bij de juiste mensen geraken, enz. Daar was geen tijd voor.
Ik werd gewaar dat de boekingen voor optredens vlot kwamen. De organisatoren en het publiek zijn altijd tevreden en ik word vaak meteen na het optreden opnieuw geboekt voor een volgende gelegenheid. Maar het blijft een intensief gebeuren om dat allemaal gaande te houden. Je moet er echt wel veel mee bezig kunnen zijn.
Het is in vergelijking tot vroeger totaal anders geworden. Je moet als artiest veel meer zelf ondernemen. Pluggers, platenfirma's, de grote radiozenders en promotors krijgen pas interesse als je al ergens staat en op je eentje wat hebt bereikt. De lat ligt zeer hoog en je moet met degelijk materiaal op de proppen komen. Er wordt niet meer geïnvesteerd in nieuwe artiesten zoals dat eind jaren 80, vòòr de komst van internet en digitale verspreiding van muziek wel het geval was. Toen maakte je met een demo die je met een cassetterecorder had opgenomen al kans op een platencontract. Allee, als het goed was hé... (lacht). Nu nemen die mensen geen risico's meer. Ik begrijp dat echter wel: investeringen moeten opbrengen want anders zijn het verliesposten. Daar waar vroeger massa's platen en cd's werden verkocht, kon er wel eens eentje floppen. Nu zit die markt compleet aan de grond. Dus het is normaal dat nieuwe artiesten moeten knokken om erbij te geraken.
Dus om een kans te maken, moet je het eerst zelf bewijzen en daar kruipt veel tijd in. Ik besloot daarom ‘het werk’ terug te schroeven zodat er meer tijd zou vrijkomen. Na veel nadenken, piekeren en overwegen met mijn echtgenote, hakten we de knoop door. Eind januari stopte ik als traiteur en koos ik voor een job als kok in dienstverband. De concertagenda voor de zomer zat al redelijk goed gevuld. We gingen er in 2020 eens écht werk van maken! Iedereen weet waarom daar een grote streep is door gehaald. Gelukkig dat ik heel snel vast werk had. Nu ik er zo over nadenk: mijn traiteursaak zou ook ferme klappen hebben gekregen met die lock-down… Het is dat het zo moest zijn…
Terwijl veel mensen tijdens de lock-down keihard verlangden (en nog steeds) naar wat ze voorheen gewoon waren, is er bij jou van alles veranderd.
Dat kan je wel zeggen! Eerlijk gezegd, 'het oude normaal' hoeft voor mij persoonlijk niet meer terug te komen, al heeft dat niets met corona te maken... Door over te schakelen naar een job in dienstverband is er veel meer regelmaat in mijn leven gekomen. Ik heb nu gelegenheid om tot rust te komen, om te genieten van de dingen die ik graag doe en de mensen die ik graag zie. En daar is dus eentje bijgekomen!
Veel ingrijpender dan die hele corona-crisis is de geboorte van mijn kleinkind. Het heeft ons in feite die ganse toestand deels doen vergeten omdat we er zo hard naar uitkeken. Uiteraard wel wat bezorgd omwille van mogelijke risico’s op besmetting of wat dan ook. Maar alles is goed verlopen, iedereen stelt het wel en we hebben een wolk van een kleinzoon die ons eraan herinnert hoe mooi het leven is. En ja, dat inspireerde tot het schrijven van een paar liedjesteksten en in het verlengde daarvan: de nieuwe single.
We zagen nog iets anders passeren dat ons een beetje verwonderde. Je bent een croonerzanger die het houdt op evergreens en, laat ons zeggen, het betere Nederlandstalige lied zoals covers van Will Tura, Louis Neefs en andere klasse-bakken. Dan zien we ineens een versie van een nummer van Kenji Minogue?
(Lacht) Dat was midden in de lock-down, in april. Een vriend van mij stuurde me een oproep door van Het Meetjeslands Muziekplatform. Ze daagden Meetjeslandse artiesten en bands uit om thuis een andere Meetjeslander te coveren en daar een clipje bij te maken. Eén regel: het moest buiten je ‘comfort-zone’ zijn, dus iets totaal anders. Ik wou het echter Nederlandstalig houden, maar zag me geen man op een nummer van bijvoorbeeld Gorki. Eddy Wally had misschien nog gekund, maar dat lag dan weer te dicht bij mijn repertoire.
Diezelfde vriend stelde me Kenji Minogue voor en zo kwam ik bij een ‘opgeblonken Nederlandstalige’ versie van Danny. De tekst paste wel een beetje in de corona-maatregelen vond ik, dus voegde ik er een paar lijntjes tekst aan toe, inspelend op de actualiteit. De leden van Kenji Minogue vonden het best grappig. Het was voor mij een totaal andere belevenis waarvan ik wel heb genoten. Maar ik ben niet zeker of mijn trouwe fans mij nu die richting zouden willen zien uitgaan…
Ach ja, Frans Bauer waagde zich ook eens voor de grap aan Rammstein en dat had nog veel succes ook…
Exact! Al denk ik niet dat ik volgend jaar op Pukkelpop zal staan zoals Willy Sommers…
Kamping Kitch misschien nog eens, want daar stond ik eerder al in de schlager-tent.
Nu je het zegt: je nieuwe single heeft een behoorlijk schlager-gehalte. Is dat een bewuste keuze?
Ik heb daar vooraf niet zo over nagedacht. Ik had een positieve tekst geschreven en wou daar opbeurende muziek bij. Het nummer moest vrolijk zijn en een goed gevoel oproepen. De producer Bandit had deze muziek eerder al gecomponeerd en de tekst paste er prima bij. Het is een ambiance-liedje geworden waar gerust een polonaise mag op worden gedanst als we straks weer mogen…
Nog een laatste vraag: wat kunnen we de komende maanden van Patrick Moreno verwachten?
Tja, ‘verwachten’ is eerder ‘afwachten’, want zoals iedere artiest is het ook voor mij voorlopig koffiedik-kijken. Maar gezien de maatregelen vanaf 1 september toch wat gaan versoepelen, zijn we meteen gaan nadenken over hoe ik dit jaar alsnog een verjaardagsshow kan organiseren.
Zaterdag 19 september bleek nog haalbaar. Omdat we nu al zo lang op onze honger hebben gezeten om te kunnen optreden, organiseren we in het OC De Burggrave niet alleen een verjaardagsshow met gastoptredens, we gooien er meteen een grote barbecue bovenop. Ik kan je verzekeren, men zal zeker niet met honger van tafel gaan (lacht).
Uiteraard geef ik zelf een optreden, maar daarnaast komt ook Jo (een vriend-zanger) en niemand minder dan Mark Dex een set verzorgen. De presentatie is in handen van Miss Michelle, bekend van Les Folles De Gand. Humor zal dus ook niet ontbreken.
We houden ons uiteraard aan de corona-regels, dus de beschikbare plaatsen zijn beperkt. Reservatie is met andere woorden een must. Alle informatie is te vinden op mijn website www.patrickmoreno.be.
Verder zijn we momenteel vooral in studio bezig met de opnames van nieuwe nummers. Het zou leuk zijn mochten we 2021 kunnen inzetten met een nieuwe mini-cd die we, zoals het hoort, live kunnen voorstellen met een goed gevulde concert-agenda. We blijven positief en hoopvol, ook al is het niet altijd evident. Maar we zitten allemaal in hetzelfde schuitje.. we staan ervoor en moeten erdoor. Het zal daarna dubbel zo plezant zijn als we weer samen kunnen zingen, dansen en genieten van het leven.
Dank u voor dit gesprek!
Heel graag gedaan!
Meer informatie over Patrick Moreno op www.patrickmoreno.be
Als uitsmijter: de clip van zijn coverversie van Kenji Minogue...
J.E. ©2020
