Op deze midweek dag passeerden enkele live partybands, een rock coverband en een tribute band onze pas gereinigde lenzen. Bands die niet van de minste waren zo bleek later. Het moet gezegd worden dat men geen kosten spaart om voldoende kwaliteit op het podium te krijgen en dat kunnen we alleen maar voor juichen.
De Ambissadeurs
Nee, het is geen typefout, de band laat zich gewoon zo noemen. De Ambissadeurs brengen een stomende medley set waarbij ze graag het publiek bij betrekken. Naast een vleugje New Wave, de gebruikelijke rock, enkele funky beats, krijgt men tevens nineties en Nederlandse hits. De Ambassideurs kenden een stormachtige start op de Korenmarkt, letterlijk en figuurlijk dan. Een vrij hevige maar korte bui passeerde net de placade die half leeg liep maar dit kon de pret niet kon drukken van de echte diehards. Het wervelend optreden in medley stijl, wat een tegenwoordig zo veel geziene trend is wat ons overspoelde. Niet altijd “ons ding”, gewoon opdat soms teveel op voorhand is opgenomen muziek het zo gemaakt laat klinken. Bij de Ambissadeurs is dit echter niet het geval, ze gaan voluit voor live en dat klinkt toch een tikkeltje beter.
MAF (music and friends)
Een jong zeskoppige coverband uit het Neteland (Kempen) die er een varia aan stijlen brengen. Rock, pop, funk, dance, hiphop en house is hen niet vreemd zolang het maar swingt. Het niets aflatend tempo en energie waarmee zij hun publiek bespelen brengt je een gelukzalig warm gevoel. Sterk gezongen door zowel zanger als zangeres wat niet afdoet aan de ander kwaliteiten van de band. Zo hoorden we scherp uitgesneden gitaar en drumsolo’s. Het werd een “gesprek” tussen live-instrumenten en samples, mensen en “machines”. De MAFste partyband zeggen van zichzelf. Zit wel iets van waarheid in. MAF mag zichzelf op de borst slaan met dergelijk optreden, misschien worden ze ooit wel eens de redders van onze natie.
Slippery People
Een partyband die met hun roots vinden is net ten noorden van onze Vlaamse hoofdstad in Lochristi en op het Veerleplein zowat een thuismatch speelden. Een eerste “match” dan. We hebben echter het vermoeden dat er nog zullen volgen. De naam “Slippery People” is een verwijzing is naar het gelijknamige nummer van Talking Heads. Een post-punk new waveband uit de jaren 80. Slippery People bracht een grote variatie aan stijlen, altijd heel ritmisch met een enkele rustpauze (slowtime) met “Angels” van Robbie Williams. Het dak ging er nog net niet af toen bij Let’s Stick Together, Summer of 69 en Nutbush City Limits. Een heel mooie Rock ‘n’ roll medley, waar heel wat stukjes twist is zaten, bleek daarna de perfecte keuze. Geen beentjes die konden stil staan. Slippery People kreeg de hele tent tot ieders plezier “on fire”.
MeZaMi (Music from the heart)
Is een twee jaar oud project van Fabio De Bock ook gekend als zanger van de rockcoverband Switch Corona. We schreven reeds eerder deze week uitgebreid over de band. Ook op het Veerleplein slaagde MeZaMi in hun missie om ons vaderland te redden van de ongelovige antirockers.
Rolling The Stones
De naam doet het reeds vermoeden, dit is een The Rolling Stones tribute band. Rolling The Stones
heeft zijn thuisbasis in Noord Frankrijk maar vergis u niet, men vind er ook Vlaamse muzikanten bij. (hoe een dubbeltje rollen kan). Onder het wakend oog van het Gravensteen deed Etienne Vion (leadzanger van de band) Mick Jagger alle eer aan. Meteen de beuk erin met “Paint it black” gevolgd door “It’s only rock and roll”, yes we like it. We kregen een kilometers lange versie van “Midnight Rambler” en nog zo veel meer van ’s werelds grootse rockband op ons bord. Het is eigenlijk een weeldeprobleem, dachten we tussendoor, om een dergelijke band als de Stones te coveren. Grootse voorwaarde hierin dat men muzikaal en op zanggebied zeer sterk moet staan wat Etienne en zijn band weeral eens bewezen. Als bisnummers kregen we Jumping Jack flash, Satisfaction en Miss You maar toen waren we reeds lang hees. Rolling The Stones, een tributeband waar schijnbaar wij niet alleen genoeg konden van krijgen.
Klik op de video voor een fotoreportage
Music by Viktor Puype
Artikel en foto’s: Marc De Clercq
