HOE IK de GRIEKSE TOERISME JUNGLE overleefde
auteur: Ruard Wallis de Vries
non-fictie
uitgeverijHoutekiet 2025
ISBN 978 90 5720 958 1
beoordeeld door Gerda Sterk
XXXX
Reisleider zijn, dat is toch eenvoudig?
Nee, dus. De auteur kwam als mid-twintiger aan in Athene met een universiteitsdiploma op zak, maar besloot uit noodzaak in het toerisme te gaan werken. Op een humoristische manier vertelt hij ons hoe hij lastige situaties moest oplossen, veeleisende reizigers probeerde tevreden te houden en diverse talen moest spreken, waarvan hij bij zijn sollicitatie beweerd had die te kennen. Bovendien moest hij soms de buschauffeur bewerken, hotelpersoneel aanpakken en restauranthouders op het matje roepen, die niet leverden wat ze beloofd hadden. Van een reisleider wordt ook verwacht dat hij veel uitleg geeft bij wat er te zien is en liefst niet te saai. Hij (of zij) moet de nodige praktische informatie geven, regelmatig tellen of hij iedereen nog bij heeft, klanten die te laat komen op een vriendelijke manier terecht wijzen en boven alles goedgezind blijven, zelfs als hij liefst de hele groep zou willen dumpen. Als er iemand ziek wordt of bestolen is en zijn paspoort kwijt is, dan is het ook aan de reisleider om die persoon terug in zijn eigen land te krijgen.
Deze recensente - ik, dus - weet waarover Wallis de Vries praat, want ik ben ook 10 jaar reisleidster geweest! Het is een zware verantwoordelijkheid, waarmee geen schatten te verdienen zijn: het dagloon is mager en de fooien zijn dat soms ook.
Waarom doen we het dan? Als je een goede groep hebt, niemand wordt bestolen of moet naar een kliniek gebracht worden en er zijn niet te veel tegenslagen, dan is het een geweldige bezigheid voor een sociaal iemand met een beetje zin voor avontuur. Het verhaal staat vol vermakelijke anekdotes over improvisatie, over de chaotische Griekse mentaliteit, over de speciale figuren die hij tegenkomt. Eén ervan is zijn chef, de man die afwisselend de Prins en de Slang genoemd wordt, omdat hij geen tegenspraak duldt en niet te vertrouwen is. De anekdote met ontevreden reizigers die in een te kleine bus worden gepropt, heb ik zelf meegemaakt. Ik kan getuigen dat de maatschappij zich verschuilt achter: "we hebben op dit moment niets beters", en dat er dreigingen aan te pas komen om de volgende dag een luxe-autocar voor de deur te krijgen. Wat hij beschrijft over de klant die op de luchthaven ontdekte dat ze haar terugvluchtticket in de emmer naast het toilet gegooid had, dat heb ik gelukkig niet meegemaakt. Elke reisleider maakt vroeg of laat een onuitstaanbare klant mee die alles beter lijkt te weten en aanvullingen roept of gewoon het woord overneemt.
Ruard last natuurlijk ook goede ervaringen in, anders was hij het niet blijven doen! Het is echt mogelijk om vrienden voor het leven te maken tijdens die ene week.
Merkwaardig in dit reisverhaal is het hoofdstuk over de onwaardige behandeling van vluchtelingen, in dit geval Iraakse Koerden, die 's nachts regelmatig vanuit Turkije koers zetten naar de Griekse eilanden. 29 van hen overleefden de overtocht niet, wat ontdekt werd op het moment dat Ruard en zijn groep in de haven arriveerden. Een woord kritiek ook over de ongelijke behandeling van mannen en vrouwen in Turkije, wat de Turkse hostess verzwijgt voor de toeristen, maar aan haar collega toevertrouwt.
Het meest ironisch is wel deel II, waarin elk hoofdstuk begint met een uittreksel uit "Het handboek voor self-made hostesses". Ook Ruard wordt tijdens het uitoefenen van die job als "hostess" beschouwd. Hij moet geen reis leiden, maar de persoon zijn die je kan aanspreken in het hotel.
Sommigen die dit boek lezen, zullen ogen trekken als ze te weten komen welke bijverdiensten bestaan. Ervaren
snappen dat de reisleider niet gelijk welke souvenir-winkel of kledingzaak binnen stapt. Ruard maakt er in elk geval geen geheim van dat - zo lang de klanten niet worden opgelicht - hij er geen probleem mee had een extra centje te verdienen.
Ik wil met deze recensie aantonen dat dit boek een mengeling van humor en tragiek is. Ruard beschrijft ook zijn persoonlijke groei: hij leert al doende de kneepjes van het vak. Hij leert bovendien oprecht te houden van de Griekse samenleving vóór hij in Brussel een vaste aanstelling verwerft bij de Europese commissie. Hij vertelt hierover in de Epiloog.
Ruard Wallis de Vries is een schrijver, een journalist en EU-ambtenaar. Hij kocht, renoveerde en verkocht een handvol charmant vervallen huizen op Samos en Leros. "De actie in dit boek speelt zich af in het laatste decennium van de twintigste eeuw en het is misschien veelzeggend dat er maar weinig aanpassingen aan de tekst nodig waren." (uit Over de auteur)
reizigers zullen wel
...
