- Gegevens
- Geschreven door: Johan Engels
- Categorie: Meetjesland
- Hits: 2221
Zowat de volledige cultuursector kreeg in 2020 (dat nu toch echt wel op zijn einde loopt...) rake klappen. Maar cultuur zou cultuur niet zijn, mocht daar geen creatief antwoord op zijn gekomen. ‘Knuffelcontact’ mag dan wel het Vlaamse woord van het jaar zijn, voor ons waren de termen ‘on-line concert’ en ‘live-streaming’ minstens evenwaardige kanshebbers. Het recent gelanceerde (gratis) Eindejaarsconcert van MPeG-band op Herbakker TV beaamt deze stelling. En er zit bovendien een bijzonder verhaal aan vast. Redenen genoeg om volledig corona-proof de band nog snel op te zoeken voor een interview.
In 2012 troffen 3 Meetjeslandse muzikanten elkaar en maken sindsdien samen muziek. Hun idee was simpel: een selectie uit 60 jaar popmuziek bewerken naar akoestische versies met 3 stemmen, één piano, één gitaar en één viool. Niet met de intentie om een grote doorbraak na te streven, maar wel om in alle eenvoud en puurheid hun liefde voor muziek te delen met hun publiek. Een deling die meer weg heeft van een wonderbaarlijke vermenigvuldiging, want bij elke gelegenheid (van grote podia tot de intiemste familiebijeenkomst) groeit die liefde alleen maar. We hadden een virtueel gesprek met Geert Faes, pianist en (voor deze gelegenheid) woordvoerder van MPeG-band.
Tja, Geert, zeggen dat je bekende Eeklonaar bent (en in het verlengde daarvan bekende Meetjeslander) is een understatement... Een palmares van pakweg 30 jaar met een CV waarin ondermeer VRT, VTM, AVS, concours Jonge Wolven, Ridder in de Orde van de Herbakkers, redactielid van het maandblad Promeet, spilfiguur in het Herbakkersfestival staan vermeld... Het laat weinig aan de verbeelding over: je bent op cultureel vlak een bijzonder actief man. We zouden er eigenlijk niet veel moeite moeten voor doen om aan jouw carrière een volledig artikel te wijden. Maar laten we het in deze (voorlopig) houden op de stelling dat je een echte cultuur-ambassadeur in en uit het Meetjesland bent. En toch nog tijd om in een band te spelen...
Euh, tja, (lacht een beetje verlegen...).
Wie mij persoonlijk kent, weet dat ik moeilijk stil kan zitten en steeds met van alles bezig ben. Ik heb het geluk gehad om een aantal kansen in mijn leven te kunnen verzilveren. Dat ik hierdoor een ‘bekende figuur’ ben geworden is eerder een gevolg dan dat het mijn doel was. Ik ben daar nooit echt op zoek naar geweest, het gebeurde gewoon terwijl ik deed wat ik graag doe en daarin zal muziek altijd de rode draad blijven.
We hebben inderdaad weet van een aantal projecten zoals Frank & The Face, A2, Combo Caliente, een solo piano-cd en heel wat gastoptredens als pianist. MPeG-band is dus zeker niet je eerste muzikale avontuur en iets zegt ons dat het ook je laatste niet zal zijn...
Dat zou gerust wel eens kunnen correct zijn…
Maar goed, laat het ons bij MPeG-band houden. Voor heel wat Gentenaars doet de naam waarschijnlijk een belletje rinkelen gezien jullie toch al een aantal jaar vaste waarde zijn op het Veerleplein en de Korenmarkt tijdens de Gentse Feesten. Maar voor wie (bij wijze van spreken) nu pas afstemt, is het misschien niet slecht om de band even te schetsen.
Aanvankelijk ging het om een gelegenheidsproject in het kader van de actie 12.12.12 die vzw Bakfiets (waar ik toen voorzitter van was) samen met AZ Alma en Stad Eeklo op poten zetten: op 12 december 2012 speelden diverse bands op 12 locaties ten voordele van Kom op Tegen Kanker.
Ik had de broers en zus Van Belleghem gecontacteerd met de vraag of zij voor de gelegenheid een soort van reünie van hun voormalige succesvolle band Little Susie wilden verzorgen. Petra (violiste) en Michael (gitarist) stelden zich onmiddellijk ter beschikking. De andere telg David (onder andere drummer bij Kenji Minogue) kon zich helaas niet vrij maken en tja, de vraag werd teruggekaatst: waarom doe je ter vervanging zelf niet mee als pianist? En zo geschiede. De samenwerking voelde meteen zeer goed aan en voor we het goed en wel beseften, was MPeG-band geboren.
We hadden namelijk alle drie nogal dezelfde ideeën over wat we precies wilden doen: op een sobere manier bekende nummers brengen in een kleinschalige setting zodat we op eender welke gelegenheid konden aantreden. En dat is zo gebleven. We zijn ondertussen met een repertoire van een paar honderd liedjes multifunctioneel inzetbaar, gaande van de meest uiteenlopende luisterconcerten geven als à la carte juke-box-avonden.
In jullie bio staat te lezen dat jullie er willen zijn op alle belangrijke momenten in het leven: van geboorte tot begrafenis en alles wat zich daartussen afspeelt, als er maar muziek voor nodig is. Dat is een niet zo alledaagse uitspraak als we in ‘rock’n roll’-termen denken. Moeten we dat letterlijk nemen?
Ja, toch wel. We zijn alle drie graag ‘onder de mensen’. De dynamiek tussen mensen en daar deel van uitmaken, geeft ons energie. Het klinkt misschien een beetje als een cliché, maar volgens ons is er voor iedere gelegenheid gepaste muziek. Muziek verbindt mensen en versterkt de onderlinge sfeer. Muziek kan op elk moment in het leven een meerwaarde zijn. Het vergroot feestvreugde, maar is net zo goed zalvend om verdriet een beetje draaglijker maken. Op een uitvaart samen afscheid nemen heeft ook iets moois dat met muziek enkel wordt versterkt.
In die zin: als wij al musicerend een bron van troost kunnen zijn voor een rouwende familie, dan geeft ons dat evenveel voldoening als optreden voor een luid meezingende groep mensen op bijvoorbeeld de Gentse Feesten. Het publiek hoeft voor ons niet persé groot te zijn om er zelf van te kunnen genieten. Als we mensen echt weten te ‘bereiken', is het voor ons super geslaagd.
Wat ons meteen naadloos naar het Kerstconcert van vorige week brengt: spelen in de lege zaal van het CC De Herbakker, maar wel in de wetenschap dat er een zeer specifiek doelpubliek wordt bereikt. Leg eens uit?
Eén van de insteken van het cultureel centrum met het initiatief Herbakker TV, was het opnemen (en/of live streamen) van concerten en zaalshows om die exclusief beschikbaar te stellen voor de patiënten van AZ Alma in Eeklo. Voor zover we weten, een primeur in Vlaanderen. Maar door de komst van corona, werden de plannen bijgestuurd en zijn er sinds een paar maanden verschillende concerten gewoon voor iedereen op hun You Tube kanaal gratis te bekijken.
De MPeG-band heeft een beetje de naam van het huisorkest van AZ Alma te zijn. We werden sinds de eerste steenlegging tot de officiële opening in 2017 steevast betrokken bij Alma-events. Wij stellen daar van onze kant graag iets tegenover. Zo speelden Petra en ik tijdens de eerste lock-down wat mini-concertjes in de hall voor de wachtende familielieden die niet op bezoek mochten gaan, maar wel zaten wachten op de was van hun geliefden. We gaven daarmee meteen ook een duidelijk teken van appreciatie voor alle zorgmedewerkers.
Ons oorspronkelijk idee voor de Kerstspecial was eigenlijk om op kerstavond live iets ter plekke te doen voor de patiënten en medewerkers van AZ Alma. Het bleek echter praktisch onmogelijk om vanuit de hal alles direct naar de kamers te streamen. En tja, corona-gewijs zou dat ook niet meteen het strakste plan geweest zijn… Dus zochten we naar een haalbare oplossing.
We hadden in het najaar reeds een concert gestreamd voor Herbakker TV en alle betrokkenen waren meteen enthousiast om ook ons Kerstconcert te registreren. Waarvoor oprechte dank trouwens! Het concert was op Kerstavond en op Kerstdag exclusief beschikbaar op de kamers van alle patiënten via een apart kanaal. Dokters, verpleging, andere medewerkers en vrijwilligers kregen een ‘verborgen’ link toegestuurd zodat ook zij het concert konden bekijken.
Door de vele super-toffe reacties op ‘de exclusieve première’, werd al snel beslist om het concert op tweede Kerstdag tijdelijk voor iedereen beschikbaar te stellen. Tot eind januari is het integraal te bekijken en/of te beluisteren. Wij kunnen daar, in de wetenschap dat we veel mensen op zijn minst een beetje gelukkiger hebben gemaakt en zullen maken alleen maar blij om zijn hé...
Een mooi initiatief! Wij hebben er in alle geval al van genoten en vinden het een aanrader! De spontane slappe lach van zangeres Petra, bewijst dat het om een echt en oprecht concert gaat!
Sst! Niet alles verklappen!
Nog één vraagje: vanwaar de naam MPeG-band?
Eigenlijk een zeer toepasselijk toeval: mpeg is in computertaal een bestandsformaat om audio-of videobestanden te comprimeren, kleiner te maken. Gezien wij met onze bewerkingen van de nummers alles naar soberder versies omzetten, vonden we dit een toffe verwijzing. Dat M, P en G onze initialen zijn; maakte het meteen voor de hand liggend.
Nu je het zegt: Michael, Petra en Geert… Nog een laatste boodschap?
We wensen iedereen uiteraard het allerbeste toe voor 2021 en hopen (net als alle andere muzikanten) jullie allemaal in goede gezondheid weer met live-muziek te mogen ontmoeten.
Dank u voor dit interview
Graag gedaan!
Meer info op Facebook
Het volledige concert kun je hier bekijken:
©2020 J.E.
- Gegevens
- Geschreven door: Johan Engels
- Categorie: Meetjesland
- Hits: 2171
Wat hebben de Amerikaanse metal-bands Bodycount (ft. Ice-T) & Pro-Pain gemeenschappelijk met Stef Bos & Slongs Dievanongs? Het zou een quizvraag kunnen zijn waar vooral Meetejslanders het antwoord op weten: Powerstroke. Bij deze weet de rest van Vlaanderen het antwoord ook.
Powerstroke werd in 2007 opgericht door Zelzatenaar Maarten Geeraerts (Marty G.) en is inmiddels aan de release van hun 6de full album toe: The Path Against All Others.
Voorlopig nog niet ten volle tot de top van de Belgische metal-scene doorgedrongen, doch het laatste wat men de band kan toeschrijven is dat ze 'in alle stilte' aan hun carrière hebben gebouwd. Trash-metal is nu niet bepaald een stijl die het van rustig kabbelende muziekjes moet hebben... We hadden het genoegen om het album in avant-première te beluisteren en kunnen alvast meegeven dat menig 'metalhead' zich ten volle zal kunnen uitleven.
We volgen Powerstroke al langer en stellen vast dat het niveau er bij iedere cd op vooruit gaat. Een trend die zich ook in deze fors verder heeft gezet: het album knalt van het begin tot het einde, de songs zijn toegankelijker dan ooit. Er is een herkenbare link naar de typische sound van 90's bands als Faith No More, Sepultura en Clawfinger, maar tegelijk ook niet. De band heeft er een eigen, zeg maar hedendaagse interpretatie aan gegeven.
Onze mening? Het wordt tijd dat 'de hardste lijst van Studio Brussel' het eens wat dichter bij huis gaat zoeken.
Op het album prijken een aantal bekende namen uit het milieu, maar tot onze verrassing doken in de laatste track Until The Fat Lady Sings de stemmen van Slongs Dievanongs en Stef Bos (!) op. Hoe vreemd kan een combinatie van muzikanten zijn? Het gaat om een akoestische remake van het nummer dat eerder in vol ornaat op hun tweede album verscheen. Een soort van bonus-track dus, die compleet afwijkt van de rest, maar meteen aantoont dat de songs in hun pure vorm ook overeind blijven staan.
Het is niet voor niets, denken we dan, dat de band in het metal-milieu zijn weg heeft gevonden en ondertussen een aantal van Europa's meest prestigieuze metal-festivals op hun lijstje kan zetten. Wie metal zegt, zegt Graspop... check. Wacken Open Air... check... Europees touren met grote namen zoals Pro-Pain en Bodycount... check. Momenteel bezig aan het organiseren van Europese tours seizoen 2021... check. Opnieuw met een grote naam, maar daarover wilden zanger VILE (Bavo Reyniers) en gitarist Marty G. (Maarten Geeraerts) in het onderstaande interview voorlopig niets kwijt.
Inmiddels is de clip van de eerste single Tearcollector wereldwijd gelanceerd. Een voorbode van het heel binnenkort beschikbare nieuwe album. Alle info over Powerstroke vind je op www.powerstroke.be.
J.E. ©2020
- Gegevens
- Geschreven door: Johan Engels
- Categorie: Meetjesland
- Hits: 1998
foto © Michel Goessens
Nu de maatregelen met mondjesmaat versoepelen en de cultuursector opnieuw de deuren voorzichtig (mag) openen, is een nieuw tijdperk aangebroken voor bands: optreden voor een gebubbeld publiek, verscholen achter mondmaskers. Losgemaakt van elke afleiding die in de sfeer van het moment een performance beter kan doen inschatten dan ze in werkelijkheid is. Want we kunnen niet zorgeloos staan kletsen of prioriteit geven aan dat pintje... Een tijd waarin het publiek heel gericht en geconcentreerd toekijkt en luistert. Een periode waarin toeschouwers bewust kiezen om hun twijfels en angst te overwinnen en in ruil 'waar voor hun geld' willen. Een corona-test van een totaal andere orde dus...
Woesten testte afgelopen vrijdag in cc De Stroming (Sleidinge/Evergem) met veel brio positief. Een heerlijk recht voor de raap concert met een bijzonder intense nostalgische ondertoon.
Wie nog last-minute tickets wou bemachtigen, was eraan voor de moeite: het concert was al enkele weken uitverkocht. De grote honger door het gemis aan live-muziek, was voelbaar aanwezig. Het viel meteen op dat de meeste toeschouwers veertigers en vijftigers waren: de generatie die 'de jaren 90' intens meemaakte en ongetwijfeld nummers van Gorki, Noordkaap, Tröckener Kecks en The Scene sindsdien (nog steeds) bij gelegenheid passioneel meebrult.
Woesten steekt het sinds zijn oprichting niet onder stoelen of banken dat zij mentaal in die sfeer zijn blijven hangen en dat vertaalt zich duidelijk in hun muziek: Nederlandstalige rock-songs met eenvoudige woorden, doch diepgaande boodschappen. Misschien 25 jaar te laat om commercieel succes na te streven, maar gezien alles ooit wel eens terug komt, zeker niet uitgesloten. Bart Van Damme (alias BARD) en de zijnen zitten er in alle geval niet op te wachten. De missie is hun verhaal vertellen via tekst en muziek.
Het is helemaal niet zo bizar dat de onlangs uitgebrachte cd De Harmonie WSTN vergezeld is van een boek over de roots van zanger BARD in Sleidinge. Of omgekeerd. In alle geval: ondergetekende had inmiddels de cd al enige tijd op auto-repeat en zat (ongewild kritisch door het gebrek aan afleiding van gesprekjes met de dichts bijzijnde bubbels) met hoge verwachtingen voor de live versies. Duidelijk niet de enige: het aanwezige publiek kon worden omschreven als één brok concentratie op ieder woord, iedere noot en werd er zelfs stil van. Een ongewoon tafereel voor een rock-optreden, al ontbrak de ontlading met veel applaus tussen de nummers geen enkel moment. BARD gooide er bij wijlen zelfs wat zelf-relativerende grapjes tussen: ik ga mijn deftig vestje toch maar weer aandoen want mijn moeder zit in de zaal.
Omdat het best een uitdaging blijkt om al vanaf de ingang een corona-proof concert veilig te organiseren, startte de show iets later dan voorzien: de mensen moesten per bubbel de zaal betreden, wat hier en daar voor een wachttijd zorgde. Onze felicitaties trouwens aan de ploeg van het cultureel centrum die de ganse avond alert bleven voor de afspraken. Het was voor iedereen wennen, maar op de korrel bekeken zal niemand er echt last van hebben gehad. Het grootste gemis zat hem vooral na de show gezien er geen cafetaria met nabespreking mocht zijn. Het zij zo, voorlopig moeten we dat erbij nemen. We zijn er echter van overtuigd dat de nabesprekingen ergens op café in de dorpskern van Sleidinge unaniem positief waren.
Het optreden begon met een duet van drummer Kristof Van Driessche en zijn tienerdochter Imanie op piano. We werden niet overdonderd door een virtuoos pianostuk, maar in tegenstelling daarvan getrakteerd op een zeer sober herhalend melodietje dat zich in het samenspel met drums nog in repetitie-fase bevond. Er waren maar twee mensen van tel aanwezig in de zaal: vader en dochter die elkaar lachend en aanmoedigend toekeken. Het zette meteen de toon op de rest van de avond: het gewone leven van een Vlaams gezin, familiebanden, een vriendenkring waarbij gesprekken over vroeger en nu elkaar de hand geven en naarmate de avond vordert intenser worden. Meningen en filosofieën van 'de gewone man' die dikwijls meer waarheid bevatten dan die van de grote denkers. Het werd meteen bevestigd door de verrassende opener: Samen in dat donkere huis, een cover van Gorki, geschreven door de betreurde volksfilosoof uit de streek, Luc De Vos.
Tim bracht het herkenbare verhaal over die vriend die het niet zo nauw neemt met wat men als normaal bestempeld... het soort van mens die in iedere vriendenkring het onmisbare buitenbeen is. Voor De palm van haar hand deed Woesten tijdens de opnames van de cd beroep op de Iranese zangeres Nadiya Sareh Mehdizadeh die er tot onze grote vreugde ook live bij was.
Geen nood aan honger in de wereld, mijn tuin geeft groenten genoeg. Een stukje grond, wat zaad en veel goede wil. Ik voel me lekker bij de honger die ik stil.
Hoewel De grote leugen pré-corona werd gecomponeerd, leek het een beschrijving van vaststellingen die ieder van ons tijdens de lock-down ongetwijfeld aanvoelde. Hebben we nu echt zoveel nood aan al dat materiële? Het overaanbod van producten? De drukte, de stress? Zijn veel van de wereldproblemen in de kern dan toch niet op te lossen met wat gezond boerenverstand?
De marge deed het verhaal over hoe een stad zijn glorie verliest als inwoners er niet meer in geloven en meer aandacht besteden aan het zelfkant dan wel aan de waarde van de kansen die er zijn... 'Zie Denise maar dansen, ze streelt zachtjes haar paal. En die mannen maar kijken naar haar triestige verhaal.'
Bart Van Damme heeft duidelijk een boodschap over te brengen en Woesten is hier het ideale gondel voor: protestsongs als No Passaran en Engelbewaarder zeggen (best confronterend) waar het op staat, zoals de waanzin waartoe radicaliseren kan leiden: 'Gelezen zijn verhalen als trucks op markten mensen maaien'. Woorden die veel meer zeggen dan wat er staat.
De bittere ernst werd vervolgens afgelost door persoonlijke verhalen van de auteur. Dat vermoeden we althans: Vriend zei ze ('ik kies mijn vrienden zelf') en een hommage aan de platenkast van zijn wijlen vader op Vinylplaten: ‘De helden zijn verlaten, de vinylplaten. Verhalen zijn er nog, maar klinken dof.’
Bart Van Damme is een poëzieliefhebber en is bij machte om zijn eigen hersenkronkels poëtisch te verwoorden. Doch erkentelijk voor meesters zoals Pablo Neruda, van wie hij een vers bijna integraal in de tekst Geile ouwe schurk heeft verwerkt. Op het eerste zicht lijkt het betreffende gedicht een beschrijving van een huis. Doch met de aanvulling van Woesten kan men niet anders dan de erotiek er in te ontdekken. Waarvoor overigens dank.
Dat de band ook in staat is om gewoon pure pop-rock songs te maken, bewijzen ze met Niemand danst met 2. Men zou kunnen zeggen: een tekstueel niemendalletje, maar dat zeiden ze van Ik Wil Je van De Kreuners ook. En zie wat er gebeurde. Aan hit-potentieel in alle geval geen gebrek: een rete-strakke groove en het meezing-gehalte formaat Vorst Nationaal.
Altijd plezant om tijdens een concert ook iets nieuws te horen: De Illustrata gaf alvast een voorproefje op wat nog komen zal. We hebben het onderstaand toegevoegd.
Er stond nog een hoogtepunt te wachten in de staart van het optreden. Op de eerder uitgebrachte cd Waterlander prijkt een parel van een eerbetoon aan Luc De Vos die hier in dit opzet eigenlijk niet kon ontbreken. Bovendien werd Wintergem onaangekondigd versterkt door de zich anoniem houdende fotograaf Michel Goessens, ook gekend als de Sleinse zanger/muzikant Goes. Zelf ook zo'n teksttovenaar die met quotes als 'Oan ze in Slenne nie gescheet'n, de Gentenaars oan gien eet'n' met gemak een scheurkalender kan vullen.
We zijn geen voorstander van cover-versies van Mia (van sommige nummers moet men gewoon afblijven), maar de geïntegreerde versie door Goes in Wintergem deed ons voorwaar slikken. De aanwezige Geert Bonne (oorspronkelijke drummer van Gorki, nvdr.) beaamde dat Luc dit ongetwijfeld zou hebben gewaardeerd. Het publiek zat al een tijd te schuifelen op hun stoelen, maar op dit moment bleek het echt lastig om die spontane staande ovatie te onderdrukken omwille van, tja, moet het nog worden gezegd?
Afsluiter De Adelaar, het verhaal over een heengegaan lokaal legendarisch café-uitbater die in de jaren 90 zowat alle lokale bands een podium gaf, maakte de cirkel rond. 'Waar is de adelaar?' Het heeft iets van een nostalgische noodkreet. Een perfecte afsluiter van een mooi verhaal. We hopen van ganser harte dat het in de zomer van 2021 wijd verspreid over Vlaanderen kan worden verteld.
Voor wie niet kan wachten: De Harmonie WSTN is te koop via www.woesten.be
©2020 J.E.
- Gegevens
- Geschreven door: Johan Engels
- Categorie: Meetjesland
- Hits: 1892
We blijven in herhaling vallen: de muzikaal-culturele sector moet het door corona met weinig stellen. De tol is hoog, voor alle betrokken partijen. Maar toch blijven veel artiesten niet bij de pakken zitten en proberen culturele centra alternatieven te bedenken. Zo ook CC De Herbakker (Eeklo): vorige week werd een gloednieuw You Tube kanaal genaamd 'Herbakker TV' gelanceerd.
CC De Herbakker uit Eeklo mag op zijn minst als één van de meest actieve/innovatieve van het Meetjesland worden bestempeld. Sedert de opening op 7 oktober 1993 (jawel 27 jaar geleden ondertussen), stond het CC garant voor een bijzonder breed aanbod van muziek, toneel, comedy en alles daarrond. Menig nationaal, maar evengoed internationaal artiest vond zijn/haar weg naar het inmiddels befaamde podium in Eeklo. Anekdotes bij de vleet. Zo kozen ondermeer Sarah/Sam Bettens en K's Choice voor het CC als ideale plaats voor de try-out voor hun concerttour een aantal jaar terug. Ze kwamen er zelfs speciaal voor terug uit Amerika. Over een primeur gesproken.
Naast het eigen aanbod, zet de ploeg zich in voor het lokale gebeuren via allerhande samenwerkingen. De klap op de vuurpijl is zonder twijfel het Herbakkersfestival dat sinds 2007 jaarlijks wordt georganiseerd met een programma om 'U' tegen te zeggen. Het is aan weinig lokale festivals gegeven om met namen als Fischer Z en 10CC op hun affiche uit te kunnen pakken. Doch, dat is een ander verhaal. Dat zetten we later wel eens in de kijker.
CC De Herbakker speelde al geruime tijd met het idee om aan hun werking een extra dimensie te koppelen door concerten en andere evenementen live te gaan streamen op een exclusief kanaal voor het lokale ziekenhuis. Als een soort van community-service, zeg maar, voor patiënten die omwille van hun hospitalisatie niet in het CC geraken. Of al was het maar gewoon om de moeilijke tijd te helpen overbruggen. Een machtig idee als je onze mening vraagt...
Er werd materiaal aangekocht, het project zou worden gelanceerd in het voorjaar, maar vlak voor de realisatie kreeg de hele wereld af te rekenen met covid-19. Het hoeft niet te worden gezegd, maar we doen het toch: de voorziene agenda werd gewist. Want we zijn nu eenmaal 2020... Het jaar dat de cultuurwereld werd stilgezet... Het heeft geen zin om te mijmeren naar wat was en had kunnen zijn.
Daar sta je dan met je investering... tot wanneer de maatregelen versoepelen en de ploeg van het CC het lumineuze idee krijgt om lokale bands (die het ook hard te verduren hebben) een platform te geven en een alternatief programma uit de grond te stampen. Augustus bleek een ideale maand te zijn om een (helaas) leeg CC om te toveren naar een podium voor regionale bands, optredens en show-cases zowel op video als op audio vast te leggen (uiteraard volledig corona-proof) en via een gratis toegankelijk You Tube kanaal te lanceren.
Sinds maandag 28 september 2020 is dit een feit. En de belofte van het CC is dat er iedere komende maandag tot eind dit jaar een reeks nieuwe clips worden vrijgegeven. Uiteindelijk zullen een 10-tal concerten integraal te bekijken zijn en komen er daarnaast een reeks clips waarbij bekende locals hun favoriete band, boek, toneelstuk, enz. van meer tekst en uitleg voorzien.
Een heus TV-kanaal dus dat iedere muziek- en cultuurliefhebber zal bekoren.
Op het aanbod staan in deze eerste fase vooral lokale bands geprogrammeerd, maar het is de bedoeling om dit uit te breiden naar regio-overstijgende acts. Momenteel vind je ondermeer: Charcoalcity, Woesten, The Sloofs, Goes & Goes, HDR en MPeG-band. Een greep uit het Meetjeslandse talent met andere woorden, die in deze over een meerwaarde aan promo-materiaal beschikken om hun eigen agenda (opnieuw) wat aan te zwengelen met zeer degelijk video- en audiomateriaal. Een mooie win-win situatie die wat ons betreft een voorbeeld mag zijn. De culturele sector kan dergelijke waardevolle en inspirerende initiatieven goed gebruiken!
We zagen de eerste clips en geven alvast mee dat die van hoogstaande kwaliteit zijn. Zeker de moeite waard om eens een avondje Facebook-surfen over te slaan en wat regionaal talent op te snuiven!
Via deze link vind je het (voorlopig) volledige aanbod en voor meer uitleg, laten we graag het woord aan Isaura Calsyn, Schepenen van Cultuur uit Eeklo.
J.E ©2020
- Gegevens
- Geschreven door: Didier (De Wever)
- Categorie: Meetjesland
- Hits: 1226
Op donderdag 10 september jongstleden vond op het Canadees-Pools kerkhof in Adegem een kleine plechtigheid plaats.
De Vereniging der Oudgedienden van de Zeemacht Gent en Omgeving brachten een bloemenhulde aan zowel het Cross of Sacrifice als aan de 2 door hen geadopteerde graven van onbekende gesneuvelde matrozen van de Royal Navy.
Didier De Wever
