- Gegevens
- Geschreven door: Didier (DDW)
- Categorie: Gent en Omgeving
- Hits: 1707
In het bijzijn van Burgemeester Mathias De Clercq en schepen Sami Souguir werd gisteren de 'Uitwinkel' officieel geopend.
- Gegevens
- Geschreven door: Didier (DDW)
- Categorie: Gent en Omgeving
- Hits: 1520
Foto/Patrick Henri
Doris: “Doordat mijn ouders een bakkerij hadden, gingen we eigenlijk nooit op reis. De Neptune was mijn vakantie. Het was er altijd een heel sociaal gebeuren.”
Thierry: “Een van de absolute hoogtepunten was het ‘Spel zonder grenzen’, in 1980. Dat werd echt een memorabele gebeurtenis.”
Doris en Thierry mag je gerust beschouwen als een volbloed koppel uit Wondelgem. Beiden groeiden er op in wat toen nog een landelijk dorp was. Zij als het meisje van bakkerij De Baets, die intussen aan de 3de generatie op rij zit. Het begon in 1947 met grootvader Gustaaf De Baets, die in 1972 de fakkel doorgaf aan zoon Luc, de 15 jaar oudere broer van Doris. In 2000 nam Luc zijn zoon Jurgen de zaak over. Bakkerij De Baets was al die tijd een begrip in Wondelgem, zeker voor mensen die afzakten naar de Neptune, dat op wandelafstand ligt. Want van zwemmen krijgt een mens honger. Het toeval wil dat 1947 ook het startschot was voor de Neptune.
Het verkavelde dorp
Doris en Thierry leerden elkaar al op jonge leeftijd kennen. Het was de zogenaamde 13+-groep, een uitvloeisel van de plaatselijke catehesewerking, die de tieners bij elkaar bracht. Kort daarna volgden ook de scouts en het jeugdhuis. Het zou een samengaan worden dat tot vandaag standhoudt.
Door de jaren heen zag het koppel hun habitat wel grondig veranderen. “Het Wondelgem van de jaren 70 is in niets te vergelijken met de huidige situatie”, getuigt Thierry. “In die jaren was het hier nog heel landelijk en dunbevolkt. Tussen Wondelgem en Mariakerke zag je alleen maar velden, boerderijen en enkele kastelen. De Lange Velden kon je toen nog letterlijk nemen en heel wat percelen waren nog onbebouwd. Vandaag is de grens van bebouwing overschreden. De verkavelingen volgden elkaar in snel tempo op: Parkstad I, II, III, Lange Velden, Silcose,… Dat maakt dat het landelijke karakter zo goed als verdwenen is.”
Hangjongeren avant la lettre
Doris en Thierry waren dus jeugdvrienden. “We hingen vaak rond aan de vijver van het dienstencentrum”, lacht Doris. “Toegegeven, we haalden er al eens kattenkwaad uit en lieten ons meermaals opmerken, met de nodige politiecontrole als gevolg. Vandaag zouden we als ‘hangjongeren’ weggezet worden.”
Doris beleefde haar scoutsjaren tussen haar 12 en 16 jaar; Thierry begon er vroeger aan en bleef er tot zijn 17de. Toch was het vooral het jeugdhuis dat een blijvende stempel op beiden drukte, en ook omgekeerd. Thierry was er 15 jaar lang voorzitter en bleef er actief tot in 2006. Onder zijn toedoen veranderde de naam destijds van Surboum naar Tabula Rasa. “Omdat we veel aantrok voelden vanuit de stad, hebben we ons wat moeten herpositioneren”, licht hij toe. “Onze maandelijkse activiteiten bestonden vooral uit partijtjes tafeltennis, fietstochten, zoektochten, een estafettenamiddag, een quiz of een filmavond.”
De werking van het jeugdhuis vergde heel wat tijd en energie van het koppel, maar het gaf hen ook veel terug, waaronder vrienden voor het leven. Die treffen ze sowieso ieder jaar, met de Drieskensfeesten. Want eenmaal Wondelgemnaar, altijd Wondelgemnaar.
Een zomer lang Neptune en Spel zonder Grenzen als klap op de vuurpijl
“De Neptune was mijn vakantie”, valt Doris met de deur in huis. “Doordat mijn ouders een bakkerij hadden, gingen we eigenlijk nooit op reis. En met een openluchtzwembad met ligweide om de hoek, lagen voor mij de zorgeloze zomers voor het grijpen. Naar de Neptune gaan was een sociaal gebeuren. Je trof er veel bekenden en het kon er op warme dagen erg druk zijn. Bij mooi weer spraken we met een grote groep vrienden af op de ligweide. Soms maakten we daar te veel kabaal, waardoor badmeester Antoine Oosterlinck ons meermaals op de vinger tikte, maar dat hoorde nu eenmaal bij het opgroeien. In ieder geval koester ik het meest de gemoedelijke sfeer die er heerste. Onvergetelijk!”
Doris leerde als kind zwemmen in de Neptune, via de meisjesschool Mariavreugde. Tegenwoordig is het de Sportdienst van de Stad Gent die instaat voor zwemlessen, maar in die tijd was Wondelgem nog een autonome gemeente. “Zoals bij het skiën, was toen ook al het après-zwemmen zeer aangenaam”, herinnert Doris zich nog goed. “Ik kreeg van thuis meestal enkele ‘oude’ Belgische franken mee om na de zwemles in het snoepkraam, een open venster dat uitgaf op het terras, een handvol muilentrekkers en poepkes te kopen of zo’n bevroren waterijsje in een te fel kleur. Voor het betreden van de kantine, moest je ‘droog’ en aangekleed zijn, dat waren de regels. Maar dat hadden we ervoor over, want daar stond de jukebox, waar we als kind gefascineerd door waren. Nog altijd kan ik bijna woordelijk Rocky, de smartlap van Don Mercedes uit de jaren zeventig, meezingen. Een hit waar wij steevast voor kozen, naast ‘Save all your kisses for me’, het winnend nummer van Brotherhood of Man, uit het Eurosongfestival 1976.”
“Wat ik wellicht nooit zal vergeten, is het Spel zonder Grenzen in de Neptune, dat in september 1980 georganiseerd werd door William Veireman”, vertelt Doris met een brede glimlach. “Dat was naar aanleiding van 10 jaar Surboum. Thierry knikt: “We namen er deel met een ploeg vol scouts. Het werd echt een memorabele gebeurtenis. Je moest er onder andere zo snel mogelijk een grote ton vullen met emmertjes water.” Doris: “Dat leidde tot ongeziene taferelen, zoals Jan De Raedt die er in het gewoel zijn zwembroek bij inschoot. Helaas is het bij 1 editie gebleven, maar wat mij betreft, mogen ze zo’n activiteit nog eens organiseren.”
Vzw Hoeve Lootens
Lokaal engagement loopt als een rode draad door het leven van Thierry. Na de stopzetting van de jeugdwerking Tabula Rasa werd het voor hem tijd voor iets nieuws. Dat vond hij in vzw Hoeve Lootens. Thierry: “Niet alleen ademt die hoeve Wondelgemse geschiedenis, er schuilt ook een sterke werking met een mooi maatschappelijk engagement. Zo wordt de hoeve gerestaureerd in samenwerking met vzw aPart, dat zich richt op kinderen, jongeren, jongvolwassenen en gezinnen in een kwetsbare positie. Daarnaast is er een educatief luik dat werkt rond landbouw en zijn er activiteiten voor studiebegeleiding en digitalisering.”
Het mag duidelijk zijn: ook al is Wondelgem door de jaren heen grondig veranderd, voor Doris en Thierry blijft het hun vaste stek waarover ze nog lang niet uitverteld zijn.
Kom aanstaande zondag (29/08/2021) met je bubbel (familie, vrienden, vereniging) meegenieten van al die memorabele zomerhits uit de jaren zeventig, tussen 12u en 17u op de voormalige ligweide van de Neptune. DJ van dienst, Patrick Henry, brengt jou meteen in de juiste stemming. Vergeet niet om je gevulde frigobox met lekkers mee te nemen. Een ideale zondagse uitstap in combinatie met Woodrock dat op diezelfde dag plaatsvindt.
- Gegevens
- Geschreven door: Johan Engels
- Categorie: Gent en Omgeving
- Hits: 2268
© Camel's Drop
De Vlaamse reggae-band Camel's Drop zorgde recent voor een aardverschuiving in de jaarlijkse top 100 lijst REGGAE SPLASH die uitgaat van Soulshakers en Reggae.be (uitgezonden op Studio Brussel). De track 'We Nah Gonna Wait' uit hun debuut kwam zomaar uit het niets binnen op nummer 7 en prijkt in een lijst waar zowat alle klassiekers vertegenwoordigd zijn: Bob Marley, Desmond Dekker, UB 40 enzovoort. Een lijst waar reggae fans vingers en duimen voor aflikken en waarin deze Vlaamse band een pak grote namen ver achter zich laat... En er is nog meer nieuws te melden. Tijd dus voor een interview.
Camel's Drop mag worden beschouwd als dé Belgische reggae revelatie van de laatste jaren. Enerzijds door hun frisse en originele benadering van het genre, waarin dub en traditionele reggae naadloos in elkaar overvloeien, anderzijds door hun positieve boodschap in de teksten. Wat vooral opvalt is de samenstelling van de band: een generatie-overstijgend collectief waarbij de jongste telg 20 jaar is, terwijl het oudste 61...
Oosterzeler Wim Stevens (bas) enthousiasmeerde zijn twee zonen Polle (toesten) en Roel (drums), vocalist Dhazed Fyah sloot zich aan voor de zang, bijgestaan door zangeres Dora Turay en Steven Gossye ontfermde zich over de gitaarpartijen. Voor de rub-a-dub en toasting input, vonden ze een partner in crime bij Prince Far Out, misschien wel de bekendste toaster van Vlaanderen en op zijn 61-ste nog steeds dezelfde spring in't veld...
Laat je geheugen je even in de steek?
Prince Far Out (decennia lang getogen Gentenaar, ook gekend als Mutse) verdiende zijn sporen in de late jaren 80 als 'founding member' van de tot nu toe succesvolste Belgische reggae-band ooit: Skyblasters. Toen de band begin jaren 90 de handdoek in de ring gooide (waar ze later op zijn teruggekomen en nu nog steeds - incl. Mutse- Belgische reggae op de kaart weten te zetten nvdr.), stopte het verhaal niet.
Diverse gastrollen en optredens hielden hem in de picture. Een ongetwijfeld hoogtepunt: zijn rol als toaster bij Dinky Toys (My Day Will Come zou niet geworden zijn wat het was mocht 'Mutse' daar zijn stempel niet op hebben gezet).
Prince Far Out is een reggae fanaat pur sang. Niet alleen voor de muziek, maar ook voor de boodschap die het genre en alle betrokken artiesten in zijn geheel naar voor brengen: 'positive vibes', unity, love, peace and happiness for all...
Idealen die niet verdwenen zijn in het voorbijgaan van de hippie-jaren... Integendeel: nog verder gaand, back to the roots of nature, less is more en een rebels kantje dat zich tegen 'het kapitalistische ideaal' keert. Echte reggae-fans prediken echter geen anarchie, maar stellen zich de vraag of alle 'leiders van de Westerse wereld' dan wel zo verstandig omspringen met het vertegenwoordigen van de bevolking en het opleggen van zogezegde maatstaven. Het gaat niet over een religie, noch een politieke beweging, maar over een manier van leven. Een levensvisie die helaas (net als bij de blues) zijn wortels vindt in het beste proberen maken van omstandigheden als armoede en onderdrukking. Positief blijven, ongeacht wat het lot beslist.
Het verleden heeft al vaker aangetoond dat muziek helend werkt. In Jamaica vond men dit in een nieuw genre: reggae. Het kon niet anders dan overwaaien naar de rest van de wereld want eerlijk gezegd: ik moet de eerste persoon die 100% kan stilstaan op reggae-muziek nog tegen komen...
De debuutplaat van Camels' Drop We Nah Gonna Wait (2019) is daar meteen een bewijs van. En de nieuwe single Bushbaby (als voorbode op een tweede album) bevestigt dat nogmaals. De vocale hoofdrol is in deze weggelegd voor, jawel, Prince Far Out met wie we maar al te graag een gesprekje wilden hebben.
Binnenkomen uit het niets op nummer 7 in de REGGAE SPLASH 100 editie 2021... hoe content is Camel's Drop daarmee?
HEEL content hé! (lacht)
Vorig jaar waren we al blij met de nominatie op zich. We haalden toen de lijst niet, maar vonden het als 'jonge band', bij wijze van spreken, al een hele eer. Dat we nu gewoonweg in de op 10 staan is onvoorstelbaar.
We hebben dit ongetwijfeld vooral te danken aan onze fans die hun stem hebben uitgebracht. Maar zeker ook doordat we niet door de eerste de beste werden getipt voor de lijst. Niemand minder dan Johan Tackx himself (organisator van Reggae Geel) nomineerde ons als zijn eerste keuze omdat hij gecharmeerd was door onze muziek én het gegeven dat we een generatiekloof simpelweg overbruggen in de band. We hebben daar zelf nooit zo bij stilgestaan, het klikte gewoon tussen de bandleden. Maar tja, het is inderdaad niet alledaags.
Er zit al een tijdje een tweede album in de pijplijn, doch de release werd uitgesteld door corona omdat een promotour niet mogelijk was?
Klopt. De geplande plaat had in 2020 moeten verschijnen. Dat zal nu voor dit najaar zijn. De nieuwe single is de voorbode van dat album. Het is trouwens niet zomaar een nieuwe plaat, maar het allereerste Belgische 'one riddim album' waarvoor we samenwerkten met de bekendste Belgische reggae artiesten zoals Stoneman en Omar Perry.
Euh, je bent me even kwijt: one riddim album?
(Lacht) Bij een 'one riddim' komt het er op neer dat er één instrumentale track als basis wordt gebruikt en voor verschillende vocale interpretaties vatbaar is. In deze geven we dus de gastzangers carte blanche om er hun ding mee te doen, hoe zij het aanvoelen qua tekst en welke zangmelodie daar volgens hen bijhoort. In de kern bouw je dus steeds rond hetzelfde ritme, maar je krijgt telkens een ander nummer. De gastzangers bepalen de invalshoek en dan is het aan ons om het andere arrangement uit te werken. Deze manier van werken is heel populair in het genre.
Onze 'riddim' werd gemaakt door Polle "Docta Riddim" Stevens, onze toetsenman. Er stonden al 2 versies op ons You Tube kanaal, en nu met Bushbaby dus drie.
Als ik het goed begrijp ben jij als groepslid in deze de 'featured artist'
Inderdaad. We hadden al contacten gelegd met een aantal Belgische kleppers toen de andere groepsleden aangaven dat 'Prince Far Out' ook tot die top behoort. Ik zie dat niet meteen zo, maar aan de andere kant weet ik in alle bescheidenheid wel dat er niet veel Belgische toasters een palmares als dat van mij hebben. De vraag voelde dus aan als een soort erkenning vanuit de groep, iets van: "hey, Mutse, we zijn content dat je in onze band zit, maar los daarvan verdien je ook wel de gelegenheid om je ding te doen als featured artist.".
Dat doet als mens uiteraard deugd om te horen.
Het was even raar om de pet als groepslid af te zetten en voor het eerst in mijn carrière letterlijk het 'hoofdpersonage' te zijn. Niet alleen op de plaat, maar ook in de bijhorende videoclip. Nu ik het eindresultaat hoor en zie, ben ik trots op mezelf (lacht).
Neen, alle gekheid op een stokje, ik ben de band, de vrienden, dankbaar voor die kans. Ik zou het zelf niet hebben 'opgedrongen' of zoiets. Het kwam heel organisch, 'it was ment to be', zo bleek.
Waarover gaat Bushbaby?
Over het nachtleven hé... Over uitgaan, bij vrienden zijn, je amuseren.
Ik ben altijd al een nachtuil geweest... Zelfs als ik gewoon thuis ben, zit ik tot een gat in de nacht op. Mijn ritme is een beetje anders dan dat van de meeste zeg maar (lacht). Het is daarom dat ik mij liet inspireren door de galago, een vooral in Afrika voorkomend nachtdier dat wat wegheeft van een kruising tussen een aap en een koala. In het Engels noemen ze het een bushbaby. Klinkt in alle geval leuker en aantrekkelijker dan 'night-owl' en het zingt vlotter (lacht).
Wat verwachten jullie van de wereldwijde release?
Verwachten is veel gezegd. Uiteraard hopen we op een verdere uitbreiding van ons netwerk en de fanbasis. Het voordeel van het feit dat we een paar twintigers in de rangen hebben, is dat die hun weg weten op sociale media en consorten. Op die paar jaar is er best al wat in beweging gebracht tot ver buiten onze landsgrenzen. Maar ergens strandt dit dan toch, je blijft een beetje in dezelfde poel vissen.
We hebben nu beroep gedaan op een paar 'enthousiaste buitenstaanders' die ons vanuit hun netwerk willen helpen om de perimeter wijder te zetten. En daar is iemand bij met wereldwijde contacten naar radiozenders, groot en klein. Dus dat schept mogelijkheden hé...
We mikken niet zozeer op 'een hit', maar eerder op een vertaling in optredens. Hopelijk verder dan de Benelux. Dat zou fantastisch zijn. Maar we zijn sowieso al heel gelukkig met waar we vandaag staan. We werken daar ook heel bewust aan met z'n allen. Iedereen heeft zo zijn taak in de band en zo is het goed.
Veel succes en bedankt!
BUSHBABY wordt uitgegeven onder het label Camel Productions.
Beschikbaar op alle download-platforms.
Meer info over Camel's Drop + Facebookpagina Camel's Drop
©2021 J.E.
- Gegevens
- Geschreven door: Didier (DDW)
- Categorie: Gent en Omgeving
- Hits: 1137
Zaterdag jongstleden werden onze olympische Gentse stadsgenoten feestelijk ontvangen door duizenden fans.
Die stonden langs het parcours getooid met vlaggen hun idolen toe te juichen .
Er werd gekozen voor een boottocht die starte aan de Bijlokekaai en eindigde aan de Graslei. Voor de muzikale noot tijdens de tocht was Sioen de voortrekker, de kapitein van de muziekboot.
Het was na de coronaperiode een warme golf van blijdschap, fierheid en respect voor de atleten die onze stad verwarmde....
Een organisatie die dankzij een pak mensen waaronder Henk van de bootjes de Gentenaer, Bert Misplon boezemvriend van Bashir Abdi, Sioen feilloos is verlopen.... het was imposant en hartverwarmend
Nog een dikke proficiat aan onze atleten: Imke Vervaet, Tim Brys, Nina Sterckx, Emma Plasschaert, Bashir Abdi, Antoine Kina
Tekst/video Jacqueline Dumortier
Video - Ronny De Keukeleire