- Gegevens
- Geschreven door: Marc De Clercq
- Categorie: Front- & Backstage
- Hits: 1960
Ridders in theorie, barbaren in praktijk. Deze zinsnede uit het nummer “Barbaren” van het nieuwe album van “Koning Liefde” Tourist LeMC is een nadenker die op de hele plaat blijft hangen.
Johannes Faes aka Tourist LeMC kent iedereen als Hiphopper/stadstroubadour en rapper in het plat Antweirps. Een eenvoudige jongen met grootse songs en dito teksten wiens muzikale ambities verder reiken dan alleen maar melodieuze hiphop liedjes maken. Songs en teksten komen recht uit zijn hart en uit het dagelijkse leven en zijn soms gespijsd met een persoonlijk tintje. Eenvoudig, geen stoerdoenerij, gevloek, mindfucking of haatteksten gewoon leuke melodieën waar een borrelend reggae ritme, kleinkunst of folk de toon aangeeft. Een unieke stijl, makkelijk te smaken en dat is wat Tourist LeMC zo populair maakt.
We hebben er een tijdje op moeten wachten en na een periode van stilte is Den Tourist terug van eigenlijk nooit weggeweest met zowel een nieuwe single “Spiegel” als het vorig jaar verschenen nieuwe album.
“We begrijpen mekaar” is na “Antwerps Testament” en “En Route”(dat 2x platina haalde) het 3e en lang verwachte album van Tourist .
Een album dat eerder een verderzetting is van zijn eerste en tweede album en is misschien wel zijn beste. Er werd duidelijk heel wat aan gesleuteld en deze keer kon hij ook rekenen op “externe” steun van namen zoals Raymond van het Groenewoud op de single “Spiegel” en Alice on the roof bij “Oprechte leugens”
Woordspellingen zijn opnieuw erg belangrijk in de teksten maar we hadden niet anders verwacht. Ook de refreinen krijgen meer aandacht.
Hoe meer men luistert hoe meer favorieten je eruit haalt.
Het album “Wij begrijpen mekaar” is verschenen bij het Top Notch label
1) Barbaren
2) Oprechte Leugens (mmv Alice on the roof)
3) Coureuge Viva
4) Zoete Blasfemie
5) Muziek van het Hart
6) Spiegel (mmv Raymond van het Groenewoud)
7) Tramontane
8) We Begrijpen Mekaar
9) OLV
10) Welkom
11) Boussa
12) Alles Komt Terug
Als voorloper en test voor het uitverkochte concert op 18 januari in de Antwerpse Lotto arena plande Tourist een aantal try-outs in Gent, Kortrijk.
Wij waren te gast op het derde try out in rij van vier in het Cultuurcentrum te Evergem. Een optreden dat verrassend voor de band bij een zittend publiek plaatsvond. Een verslag.
De intro “Jan zonder vrees” weerklinkt in de volle zaal en onder luid applaus verschijnt Johannes buigend zoals een echte troubadour voor zijn publiek. “Barbaren” is meteen een eerste nummer van het nieuwe album. "Coureuge Viva" heeft een lekker reggae ritme, eigenlijk zouden we nu niet op een stoel mogen zitten. Na "Liefde Liefde", warm begeleid door Mitya Jansen op sax gaan we zachtjes op weg "Alez En Route", ja zo is het leven.
Troubadours zijn gemaakt om te zingen en dat doet den Tourist met muziek uit het hart, men voelt als het ware zijn emoties diep vanbinnen. "Spiegel" van zichzelf en iedereen, is de nieuwe single. We zijn verbaasd hoe goed het publiek de nieuwe nummers reeds kent en spontaan meeklapt. Na "Triestige Plant" en "Bilan" hint goeie Koning Johannes trots naar de geboorte van zijn tweede zoon “Welkom nieuw leven”. Een nummer geschreven tijdens de opnames van de nieuwe CD. Eén van zijn mooiste songs vind ik.
Digitale maar ook papieren spiekbriefjes tovert hij uit zijn broekzak en worden her en der op ludieke manier tussen gegooid. Den Koning heeft ze niet nodig maar het schept wel sfeer.
Al m'n uren zen vergeten wanneer het ritmische "Troubadours" door de boxen loeit, het word moeilijk om te blijven zitten en dat doe ik ook niet. Meezingen doen we al lang.
Het optreden komt stillaan op zen hoogtepunt met “Deze Nacht” en de titelsong van de nieuwe CD “We begrijpen elkaar”. Het dak gaat er helemaal af met zijn grootste hit “Horizon” iedereen recht en zwaaien met de handjes, niet meer denken en meegenieten van Dries Henderickx prachtige gitaarsolo. Het optreden is een perfecte mix van oud en nieuw werk.
Als toemaatje krijgen we “Boussa”, “Koning Liefde” dat met luid gejuich onthaald werd,”Alles komt terug”( wij ook) en “Mijn Stad”. De afsluiter werd “OLV” waar Johannes op aparte wijze zijn “equipe” bedankt. Een equipe die bestond uit Klaas De Somer (drums), Frederik Verbruggen( keys, zang), Mitya Jansen ( Sax en klarinet) en Dries Hendrickx op gitaar.
Geen Raymond van het Groenewoud of Alice on the roof maar sommige zullen er zeker bij zijn in de Lotto Arena.
Na het optreden signeerde Johannes verkochte CD's en Lp's en ging graag op de foto met zijn fans. Zoals ik eerder zei, een vriendelijke en eenvoudige jongen.
Alles wat hierboven staat zijn “Oprechte Leugens”
Een fotoreportage
Artikel/foto's:De Clercq Marc
- Gegevens
- Geschreven door: Marc De Clercq
- Categorie: Front- & Backstage
- Hits: 1569
OLD FRIENDS Try-out II Een feestje met vader, broers en een grootmeester
Het regent try-outs dezer dagen. Drie in minder dan een week en dat is goed voor ons muzikaal hartje.
In de Gentse “Bar Lume” kon men zondag naar een eerste van vele optredens, onverwachts en vroeger dan gepland, gaan.
“Old Friends” is grotendeels het Waso Quartet dat in 1975 werd opgericht door Koen De Cauter en Fapy Lafertin. Samen maakten ze verschillende albums en zijn tot op de dag van vandaag nog steeds actief. Leider van de band is Koen De Cauter een Belgische multi-instrumentalist (gitaar, sopraansaxofoon, zang) en tevens goed bekend in de jazz scène.
Verder is hij ook gekend als vertolker van George Brassens liedjes en werkte in het verleden samen met Wannes Van De Velde en Johan Verminnen. Koen is de vader van drie muzikale zonen en één muzikale dochter, met wie hij in de afgelopen jaren geregeld heeft samengespeeld. Dajo De Cauter (contrabas), Waso De Cauter (gitaar), Vigdis De Cauter (piano) en Myrddin De Cauter (klarinet).
In deze “echte” try-out zoals ze zelf zeggen probeert de groep een nieuw programma met allerlei songs en stijlen dooreen. Geen vooraf afgesproken setlist alleen spelen wat het moment ingeeft. Pure akoestische muziek waarbij ook de zang niet versterkt werd, een unicum tegenwoordig. We krijgen Colombiaanse, Hongaarse, Bulgaarse, Spaanse jazz, zigeunerjazz, dixieland en musette te horen. Zelfs Helena van Troje komt eraan te pas. Prachtige songs op dubbele akoestische gitaren, contrabas en klarinet. Afwisselende ritmes en oh zo mooie gitaarsolo’s van meester Fapy Lafertin.
Soms betrapte ik me erop aan castagnettes te denken. Een Wow moment was wanneer zoonlief Dajo een solo op contrabas gaf alsof zijn leven ervan af hing, behoorlijk lang, levendig en melodieus.
Een meer dan aangename verrassing op een druilerige zondag namiddag.
De optredens in Bar Lume (vrijdagsmarkt) zijn gratis.
Artikel/foto's: Marc De Clercq
Met dank aan Ronny Demets
- Gegevens
- Geschreven door: Marc De Clercq
- Categorie: Front- & Backstage
- Hits: 2211
De Warmste week komt eraan en het regent goede doelen. Zo ook in de cafétaria van Syntra te St Niklaas waar we na een tip eens naartoe gingen. Wanneer het iets met live muziek te maken heeft dan zijn we van de partij.
“Rock Syntra For Life” noemt de avond en was ten voordele van TRIAS een internationale ontwikkelingsorganisatie die dromen waarmaakt.
Muzikanten hebben het hart op de juiste plaats en daarom droegen niet minder dan vier rock/popbands uit het Waasland hun "nootje" bij.
Als eerste kwam " Mong Chevrong" aan de beurt. Dit is een groep van een zevental muzikanten een paar jaar terug ontstaan uit de leden muziekacademie te St Niklaas. Zij brengen een waaier covers van rock , pop en occasioneel Jazz. Daarbij zijn contrabas en sax nooit ver weg . Het is duidelijk dat dit een geschoolde en jonge band is misschien nog een beetje onwennig en me soms iets te "clean". Bandleden zijn Inge Cantrijn (zang), Marco Deckx (gitaar), Bart Willems (drums), Wouter Dullaert (sax en dwarsfluit),Veronique Thijssen (2e sax) Nele Van den Berghe (toetsen) en Jim De Bruyne (bas).
"iRRi" (Seppe De Klerck) de enige solo artiest van de avond. iRRi is een plaatselijke en bekende rapper, hiphopper en tevens producer. Nette "Fonky" teksten soms gedurfd bijgestaan door ultieme scratchs, dubs en breakdowns, magisch geslaagd. Samen met ex kompaan Hugo brachten ze als vanouds "Sinneklaas" en "akkoord" in mineur. Al is HipHop niet zo mijn lievelingsmuziek één ding weet ik zeker 'in mineur" was dit optreden zeker niet.
"The Electric Mole" rock en hardrock ontstaan in Lokeren, eigen werk met duidelijk vooruitstrevende ambities. Het tempo gaat meteen een versnelling hoger. Op een aparte manier brengen ze hun eigen songs met overduidelijke invloeden naar Grunge, Dessertrock, Blues en een lijntje Punk. Een zanger die er staat (en zit) en perfect past in het geheel. Een dankbaar onderwerp voor mijn lens ook. Menig metal- of rockparty zal met deze mf’s naar een hoogtepunt geschuurd worden.
I’m Speechless, If I had a Mist in my Harley Rock’n’Roll Nympfomind Could I watch the Alliance For You and Fan the flames? Moet ik nog meer zeggen?
"Sonic Bastardz" de headliner of the day. Een behoorlijk alternatief voor een metal avondje Lokerse Feesten deze "bastards by choice". De ritmesectie spreekt me meteen aan, drijvende pretentieloze punkrock en metalcovers en beukende gitaren soms minder bekende nummers maar who cares. In mijn hoofd maak ik soms vergelijkingen met Sex Pistols, Green Day en Janez Dedt. De pret kan niet op.
Een zaterdagavond pure live rock voor het goede doel dat kan toch niet vervelen.
Music by "The Electric Mole" - song "Mist"
Artikel/Foto's: Marc De Clercq
- Gegevens
- Geschreven door: Marc De Clercq
- Categorie: Front- & Backstage
- Hits: 1180
Ja de Gentse Feesten kreunden dit jaar en niet alleen door het uitzonderlijk warme weer in het bijzonder door de kwalitatief goeie bands die we op de verschillende pleinen voorgeschoteld kregen.
De jaarwisseling nadert, tijd om alle foto’s van het afgelopen jaar nog eens door te nemen. Wie mij kent weet dat het bijna allemaal concertfoto’s zijn en het heus niet om een paar honderd gaat.
Van zodra het programmaboekje verschijnt begint het werk van de voorbereiding. Mijn “werkterrein“ is voornamelijk de Korenmarkt, de Groentenmarkt, het Sint Veerleplein, Sint Baafsplein, Polé Polé festival, occasioneel het Huis van Alijn , bij Sint Jacobs en het Laurentplein
Zo was mijn Gentse Feesten 2018 kalender dermate uitgebreid dat het een onbegonnen werk is om alles in één adem te tonen en te beschrijven. Zodoende passeerden een kleine zestig tal bands mijn lens en selectief oor en dit allemaal op tien dagen. Wij hadden daarnaast het voorrecht om naast enkele uitzonderlijke talenten ook coverbands allerlei, tribute bands en Belgische topartiesten in recordtempo te kunnen aanschouwen. Paul Michiels, Niels Destadbader, Bollaert en Melaerts, Hideway, The Scabs, Motown Legacy, Ed & The Gators, Chris Corn, De Kreuners, Stix & Stuff, Hammertime en Bluebird zijn er maar enkele van.
Ik geef slechts een korte bespreking van enkele bands.
De eerste band is De Kreuners een groep die er toch meer dan 2000 concerten opzitten heeft. ”De Kreuners sterven nooit, ze sterven uit” aldus een gekende uitspraak van frontman Walter Grootaerts. Dat uitsterven werd in 2016 werkelijkheid toen Berre Bergen, een drijvende kracht, begin dat jaar stierf. Na een stille periode van een half decennia stelden ze eind vorig jaar een nieuwe single voor en kondigden een concert toernee aan. Deze Vlaamse rockers mogen dan wel een dagje ouder zijn maar hebben niets aan enthousiasme en gedrevenheid ingeboet en dat bewezen ze andermaal op een overvol St Baafsplein . Nieuwe songs zoals Viktoria werden afgewisseld met de ouwe getrouwe hits Layla, Cous-cous kreten, Ik wil je, het verplichte Verliefd op Chris Lomme en als afsluiter Nu of nooit.
Een andere brok Belgische rockgeschiedenis zijn The Scabs.
Eigenlijk behoeft goeie wijn geen krans en zo is dat ook met The Scabs. Een Belgische mastodont die dit jaar zijn 40 jarig bestaan vierde en zo zijn er maar weinig. The Scabs kenden in het verleden al eens een split en lasten een paar sabbatjaren in waarna ze ijzersterk terug kwamen. Op de Korenmarkt konden we genieten van de twee "ouwe rotten" Guy Swinnen en Willy Willy (de man van gitaren en versterkers) omringd door een aantal uitstekende muzikanten. Een verrassing (althans voor mij ) was Patrick Cuyvers op Hammond orgel erbij te zien. Ons hartje word warm wanneer topsongs als She’s Jivin, Don’t you know, Hard Times, Stay, Matchbox car, Wild Horses en zo meer door de boxen klinken. Deze week werd het trieste nieuws bekend gemaakt dat Willy Willy "onomkeerbaar" ziek is. Er zou hem ook niet veel tijd meer resteren. “Hard Times” voor fans, vrienden en familie staan voor de deur.
Als derde wil ik de aandacht vestigen op een uitzonderlijk talent. Ine Tiolants of kortweg INE is geen band maar een jonge Limburgse zangeres en een ster in is in de maak.
MNM beschrijft haar als “onbekend talent, maar niet voor lang meer”. Met het eerste ben ik niet helemaal akkoord, met het tweede wel. Voor mij was het niet meer de eerste keer dat ik INE aan het werk zag in Gent en keek er opnieuw naar uit omdat zij naar mijn mening één van de meest talentvolle jonge zangeressen van dit moment is. INE heeft een stem die zowat alles kan. Fris, helder, krachtig, soms heel erg lief en freel met een country tintje. De nonchalante manier en gemak waarmee ze het publiek bespeeld is zelden gezien en ze heeft dan al vlug iedereen in haar hand. Meestal treed INE solo met haar gitaar. Echter tijdens de Gentse Feesten op de Korenmarkt liet ze zich begeleiden door songwriter/producer en gitarist Jo Cassiers ( Stan Van Samang) Daarnaast kan men haar soms ook met volledige band aanschouwen. Haar repertoire bestaat uit eigenzinnige covers van klassiekers van Johnny Cash, Sinéad O’Connor maar ook hedendaagse hits van Mumford & Sons , Bears Den, enz. Dat aan alle mooie liedjes een einde komt weet iedereen, ook aan optredens maar het publiek op de Korenmarkt schreeuwde meerdere malen om meer en kreeg dat ook. Achteraf waren de meningen unaniem: INE heeft een mooie toekomst voor zich. Sinds eind oktober heeft ze een eerste single “The Odds” uit, een traag en aanstekelijk nummer.
https://www.youtube.com/watch?v=R4PTI8uO-v8
Tot INE
Artikel/Foto's: Marc De Clercq
- Gegevens
- Geschreven door: Marc De Clercq
- Categorie: Front- & Backstage
- Hits: 987
Op een koude en natte winteravond en niks op TV te zien besluiten we met vrienden iets te gaan drinken in het nieuwe muziekcafé “The Crossover Music Pub” in Langerbrugge . De overtocht met het veer nemen we er graag bij.
Een aangename verrassing is het wanneer daar op een doordeweekse dag een band aan het spelen is en zo begint een avond waar we met veel plezier aan terugdenken. Na een snelle rondvraag leer ik dat de band “Low Society” noemt en ze hier hun laatste optreden van de Europese toer afwerken.
De kern van Low Society bestaat uit zangeres Mandy Lemons Nikides en haar man Sturgis Nikides ( electric slide en steelguitar) afkomstig uit Memphis (USA). Tijdens hun Europese toer laten ze zich begeleiden door de Belgische muzikanten Jacky Verstraeten op bas en Bart De Breucker op drums.
Mandy en haar man stellen tijdens deze Europese tournee hun derde album “Sanctified” voor. Wij horen veel roots rock doorspekt met Chicago Blues. Mooie ritmes en prachtige teksten soms met een hint naar het mannelijk geslacht. Terwijl de op hoge hakken lopende “spring in het veld” Mandy met haar krachtige en veelzijdige stem het publiek verwent tovert Sturgis ellenlange maar nooit vervelende solo’s en slides uit zijn gitaar. Samen met Jacky Verstraeten en Bart De Breucker zijn ze een uitstekend en overtuigend geheel.
In de coulissen werd er gefluisterd dat Low Society volgend jaar terug komt naar België iets waar we natuurlijk naar uit kijken.
Slideshow:
The Crossover Music Pub is gelegen op het “eiland” van Langerbrugge net naast het veer. Pas geopend begin September en er staan reeds een hele resem nationale en internationale bands gepland.
De eigenaar en muziek liefhebber van de pub kennen we van eerdere puike organisaties waar we o.a. van “Manfred Mann’s Earth Band” en “Ten Years after” mochten genieten.
The Crossover Music Pub "a place were music meets musicians"
Artikel/Foto's: Marc De Clercq