- Gegevens
- Geschreven door: Marc De Clercq
- Categorie: Front- & Backstage
- Hits: 867
Tien dagen feesten is lang, toch gaan die snel voorbij. Straks zal het weer gedaan zijn en komt de ontwenning. De herinneringen die blijven echter, vooral de uitzonderlijke en goede optredens zoals we gisteren er eentje konden meemaken.
SIXX (live music band)
We leerden de toen vrij nieuwe partyband uit Geraardsbergen, net voor de corona periode bij opnames voor een promovideo, kennen. Het klonk toen al meer dan behoorlijk dus waren we nieuwsgierig hoe de band ondertussen gegroeid is. Het zanggedeelte werd naast de (mannelijke) leadzang nog versterkt met een tweede leadzangeres. Niet alledaagse partyband eerder eentje die “buiten de lijntjes kleurt” en dat zien we graag. Zeg nou zelf, waar hoor je Bozz Scags, Simply Red, Joe Cocker, Zuchero, Hall & Oates, Bryan Adams, Phil Collins en Huey Lewis & The News samen in één stomend optreden. Bij SIXX is dat dagelijkse kost. Ondanks een nogal heftige en lange bui bleef iedereen toch staan en dat wil enkel zeggen dat het goed is.
Bluestooth (funky rock connected to the blues)
Bluestooth is eveneens afkomstig uit de Vlaamse Ardennen en deelt drums, keys en leadgitaar met SIXX. Zelfde kern dus maar totaal ander genre. Ook deze band zocht hun inspiratie niet bij de gebruikelijk covers en dito sound. Zo zie je ook blazers zoals een sax, een schuiftrombone en trompet, niet gebruikelijk voor een bluesband. Samen creëren ze een mooi geheel. Dat Geert Van Vaerenbergh weet hoe een gitaar te bespelen was al eerder te zien, de solo’s die hij uit zijn instrument tovert mogen er zijn. De band heeft met Yves Raveydts een sterke leadzanger die met kracht en overtuiging het overgrote deel van de zang doet. Hij wordt bijgestaan door Katrien De Tant. Mooie baslijnen bijgestaan door een Hammondorgel zorgen ervoor dat songs als “Deja vodoo”, “Walking the Dawg”, “Thrill is gone”, “Yellow Moon” en “Real Mother For Ya” en “Always on the run” volledig tot hun recht komen. Een band die zijn songs interessant en “af” weet te maken.
Brass Party
Brass Party is een "stelletje ludieke blazers" afkomstig uit Lochristi. Op de Gentse Feesten concentreren ze zich voornamelijk op straatanimatie. Zo spelen ze volledig akoestisch hun herkenbare liedjes in verscheidene straten voor en tussen het publiek. Nooit is een glimlach ver af wanneer klarinet speler tussendoor weer eens gekke fratsen uithaalt.
Iskander Moon
Een beetje onverwacht en omdat er toch voldoende tijd naar het volgende optreden toe was deden we Het Luisterplein even aan alwaar een “oude” bekende Iskander Moens met band geprogrammeerd stond. Ooit zagen we deze jongeling op ‘The Night of The Guitars” en waren toen reeds onder de indruk. Zijn huidige activiteiten als singer/songwriter en producer maakten ons nog meer nieuwsgierig. We weten uit ervaring dat de laatste twee decennia heel wat muzikaal talent vanuit verschillende conservatoria zoals het KASK in de juiste vorm gegoten werd en daarom was het een ideale gelegenheid om de “jeugd” nog eens aan het werk te zien. Woorden schieten te kort om te beschrijven wat Iskander Moens en zijn band doet. Zelf omschrijf hij zijn muziek als “Folkpop uit de ogen van een energieke singer-songwriter” we zouden daar graag het speelse en diepe gevoel willen bijzetten. Net hetzelfde gevoel waarmee hij en zijn band, een voor ons, totaal onbekend werk brengt. Zijn nummers variëren sterk in opbouw, doch allemaal uiterst aaibaar mede door het enthousiasme waarmee hij ze vertolkt. Zo hoorden we als laatste Beauty of it all dat heel langzaam opbouwt en uiteindelijk tot een ware smaakexplosie komt. Iskander laat zich bijstaan door Hanne Vandekerckhove op bas, Nederlander Renzo Rijn op drums en banjo en trompet, banjo, slide en leadgitaar virtuoos Klaas Tomme.
Zwaar onder de indruk en met een warm gevoel verlieten we het Luisterplein, het zou nog lang nazinderen.
Walis
Ook Walis zagen we eerder deze week en staat komend weekend nog eens op het programma. Zeker is dat ze opnieuw in topvorm waren net zoals het ganse Veerleplein. Ook een band die een gedurfd maar aparte set speelt. Zo heerlijk om nog eens met Bears Den, Mumford & Sons, Queens of the Stone Age, Crowded House te kunnen meebrullen.
Klik op de video voor een fotoreportage
Artikel en foto’s: Marc De Clercq
- Gegevens
- Geschreven door: Marc De Clercq
- Categorie: Front- & Backstage
- Hits: 472
Op deze midweek dag passeerden enkele live partybands, een rock coverband en een tribute band onze pas gereinigde lenzen. Bands die niet van de minste waren zo bleek later. Het moet gezegd worden dat men geen kosten spaart om voldoende kwaliteit op het podium te krijgen en dat kunnen we alleen maar voor juichen.
De Ambissadeurs
Nee, het is geen typefout, de band laat zich gewoon zo noemen. De Ambissadeurs brengen een stomende medley set waarbij ze graag het publiek bij betrekken. Naast een vleugje New Wave, de gebruikelijke rock, enkele funky beats, krijgt men tevens nineties en Nederlandse hits. De Ambassideurs kenden een stormachtige start op de Korenmarkt, letterlijk en figuurlijk dan. Een vrij hevige maar korte bui passeerde net de placade die half leeg liep maar dit kon de pret niet kon drukken van de echte diehards. Het wervelend optreden in medley stijl, wat een tegenwoordig zo veel geziene trend is wat ons overspoelde. Niet altijd “ons ding”, gewoon opdat soms teveel op voorhand is opgenomen muziek het zo gemaakt laat klinken. Bij de Ambissadeurs is dit echter niet het geval, ze gaan voluit voor live en dat klinkt toch een tikkeltje beter.
MAF (music and friends)
Een jong zeskoppige coverband uit het Neteland (Kempen) die er een varia aan stijlen brengen. Rock, pop, funk, dance, hiphop en house is hen niet vreemd zolang het maar swingt. Het niets aflatend tempo en energie waarmee zij hun publiek bespelen brengt je een gelukzalig warm gevoel. Sterk gezongen door zowel zanger als zangeres wat niet afdoet aan de ander kwaliteiten van de band. Zo hoorden we scherp uitgesneden gitaar en drumsolo’s. Het werd een “gesprek” tussen live-instrumenten en samples, mensen en “machines”. De MAFste partyband zeggen van zichzelf. Zit wel iets van waarheid in. MAF mag zichzelf op de borst slaan met dergelijk optreden, misschien worden ze ooit wel eens de redders van onze natie.
Slippery People
Een partyband die met hun roots vinden is net ten noorden van onze Vlaamse hoofdstad in Lochristi en op het Veerleplein zowat een thuismatch speelden. Een eerste “match” dan. We hebben echter het vermoeden dat er nog zullen volgen. De naam “Slippery People” is een verwijzing is naar het gelijknamige nummer van Talking Heads. Een post-punk new waveband uit de jaren 80. Slippery People bracht een grote variatie aan stijlen, altijd heel ritmisch met een enkele rustpauze (slowtime) met “Angels” van Robbie Williams. Het dak ging er nog net niet af toen bij Let’s Stick Together, Summer of 69 en Nutbush City Limits. Een heel mooie Rock ‘n’ roll medley, waar heel wat stukjes twist is zaten, bleek daarna de perfecte keuze. Geen beentjes die konden stil staan. Slippery People kreeg de hele tent tot ieders plezier “on fire”.
MeZaMi (Music from the heart)
Is een twee jaar oud project van Fabio De Bock ook gekend als zanger van de rockcoverband Switch Corona. We schreven reeds eerder deze week uitgebreid over de band. Ook op het Veerleplein slaagde MeZaMi in hun missie om ons vaderland te redden van de ongelovige antirockers.
Rolling The Stones
De naam doet het reeds vermoeden, dit is een The Rolling Stones tribute band. Rolling The Stones
heeft zijn thuisbasis in Noord Frankrijk maar vergis u niet, men vind er ook Vlaamse muzikanten bij. (hoe een dubbeltje rollen kan). Onder het wakend oog van het Gravensteen deed Etienne Vion (leadzanger van de band) Mick Jagger alle eer aan. Meteen de beuk erin met “Paint it black” gevolgd door “It’s only rock and roll”, yes we like it. We kregen een kilometers lange versie van “Midnight Rambler” en nog zo veel meer van ’s werelds grootse rockband op ons bord. Het is eigenlijk een weeldeprobleem, dachten we tussendoor, om een dergelijke band als de Stones te coveren. Grootse voorwaarde hierin dat men muzikaal en op zanggebied zeer sterk moet staan wat Etienne en zijn band weeral eens bewezen. Als bisnummers kregen we Jumping Jack flash, Satisfaction en Miss You maar toen waren we reeds lang hees. Rolling The Stones, een tributeband waar schijnbaar wij niet alleen genoeg konden van krijgen.
Klik op de video voor een fotoreportage
Music by Viktor Puype
Artikel en foto’s: Marc De Clercq
- Gegevens
- Geschreven door: Marc De Clercq
- Categorie: Front- & Backstage
- Hits: 565
We zijn bijna halfweg de feesten, de vermoeidheid weegt nog niet door ook al is het reeds zwaar geweest. De straten en pleinen lopen nog steeds vol, daar zal het goede weer wel voor een deel schuldig aan zijn. Opvallend vinden we dat dit jaar de kwaliteit van de verschillende bands hoog is. Jan Publiek toonde reeds uitgebreid zijn genoegen. Tot nu toe hebben we geen flauwvallende grootmoeders of verwaterde kiekens gezien, wel opnieuw een aantal topacts.
Polly and The Fathers of Intention
Wie van New Wave houd kwam zeker op de Korenmarkt ruimschoots aan zijn trekken. Een muziekgenre waar velen onder ons mee opgegroeid zijn maar de huidige jeugd kan wel wat van The Cure, Talking Heads, Joy Division , enz smaken. “The Fathers” ontstond in 2007, zijn door de jaren heen (met kleine onderbreking) gegroeid tot de huidige bezetting (vanaf 2019) dit met zangeres Pauline De Bruyne. De band legt de lat hoog en komen live met een setlijst om de vingers af te likken. "Polly" en de band brachten een pracht van een optreden. Het dak kon er niet af gewoon omdat er geen was maar wees eens eerlijk wie houd er nu niet van “A Forest”, “Ice Bear”, ”Cambodja”, “Making plans for Nigel”, “Psycho Killer”, enz. Heel jammer dat er zo weinig New Wave coverbands tde weg vinden naar de podia alom. Er is zeker een plaats voor dat hebben Pauline en haar band uitvoerig bewezen.
KOYLE
Koyle noemt zichzelf “One of the finest rockbands in Belgium” een uitspraak die we ondersteunen. Na een veel te kort anderhalf uur show kunnen we dat met een brede glimlach bevestigen. Muziek voor bronstige mannen, zeker niet voor de faint-hearted. Stampen, rocken, headbangen, dat is wat je niet kunt laten wanneer de band voluit gaat en eigenlijk doen ze dat altijd. We vroegen ons af waarom het zo lang geduurd heeft om een dergelijk hoog kwalitatieve coverband op de Gentse Feesten te zien. We hoorden ondere andere AC/DC en Iron Maiden rockmedley’s met daarnaast nummers van Billy Idol, Pennywise, Rage Against the Machine, Led Zeppelin en als uitschieter “Ich Will” Rammstein. Een flink bord hardrock. Het verbaasde ons dat deze hardrock coverband reeds 25 jaar bestaat. Waarschijnlijk is die verbazing deels te danken aan de jonge zangeres en beide zangers/leadgitaristen die voortdurend de show maken.
Rock hard, party harder. Best een leuk motto. Een gedurfde maar zeer geslaagde keuze van de Korenmarkt.
Na deze toch wel dikke boterham deden we een omweg via het Trefpunt waar misschien wel Vlaanderens grootste reggae favoriet The Skyblasters aan het werk was. Veel commentaar is daar niet bij, altijd opnieuw leuk om Edward Buadee , “Mutse” & band bezig te horen. Leuk ook op het Walter De Buckplein is dat je er de sfeer kunt opsnuiven of is dat iets anders.
Snel nog even de Groentenmarkt gepasseerd waar Hammertime de gekende jaren 90 dance party band het mooie weer maakte op een overvol marktplein.
Als laatste aanschouwden we The Plareen Men, naar verluid genoemd naar ene Tab Benoit. Dit quintet brengt gepowerde rhythm en blues, een beetje roots music overvleugeld met een sausje van onvermijdelijke blazers en funky rythms. Even dachten we dat Louis Armstrong deel uitmaakte van de band, het bleek echter Peter Versluys met een warme diepe stem. Willy De Vleeshouwer, geen onbekende in het bluescircuit, verzorgde op gepaste wijze de gitaarritmes en solo’s.
Klik op de video voor een fotoreportage
Music by TLT
Artikel en Foto’s: Marc De Clercq
- Gegevens
- Geschreven door: Marc De Clercq
- Categorie: Front- & Backstage
- Hits: 464
Wie denkt dat op een weekdag tijdens de Gentse Feesten het niet druk is in de straten en op de pleinen, heeft het mis. Ondanks het kwakkelige weer was er weer een behoorlijke opkomst.
Als vrij vroeg in de namiddag begon op de Korenmarkt het eerste live optreden. Gezien onze favoriete zanger “Peter Depoullion” samen met zijn zus Marjan hier met een nieuwe band stonden , wilden we alles bijwonen van de eerste noot.
The Sweet Corner Symphony
We citeren hun eigen voorstelling: The Sweet Corner Symphony is een 6-koppige coverband uit Dendermonde die grasduint doorheen de muziekgeschiedenis van de soul, de pop en de rock 'n roll. Zelfs een vleugje jazz komt soms de hoek om piepen. Muziek die jou een warm gevoel geeft en waarbij stilzitten geen optie is...until the midnight hour.
Een greep uit de namen die die ze coveren zijn Everly Brothers, Elton John Cock Robin, Otis Redding Doobie Brothers Van Morrison, Ann Peebles, Etta James, Eddie Floyd, Gloria Jones.
Een grote sterkte van deze formatie is de wondermooie duetten die broer en zus samen brengen. Kippenvel momenten waren dan ook nooit ver weg.
MPEG
Drie Meetjeslandse muzikanten die sinds meer dan een decennia samen muziek maken. Je vind bij hen met regelmaat Franse chansons die veelal akoestisch en meerstemmig gebracht worden. Een thema dat Petra, Michael en Geert perfect past. Daarnaast bouwt men verder aan ritmische en gekende covers waar fratsenkoning Geert Faes (op keys) zij gekke toeren kan uithalen. Een band die aanvankelijk “braafjes” start maar vergis u niet,hoe langer hoe moeilijker het wordt om niet mee te zingen en mee te dansen op dit trio. Too-ra-loo-rye-ay
De Wandelende Mens
Een tiental jaar terug werd dit project opgestart door Vlaams acteur Tom Van Landuyt met de visie om eigen Nederlandstalige rocknummers te brengen. Een groot aantal songs werden geschreven en aanvankelijk gespeeld maar men vond ze toch te hard. Zodoende bleven ze een paar jaar op de plank liggen tot men ze recentelijk ze weer uit kast haalden en er meer aaibare versies van maakten.
We weten allemaal dat Tom een creatieve duizendpoot is maar dat ie zo’n top zanger/muzikant/performer is zullen toch weinig verwachten. Getuige ervan hoe hij de korte uitval van het geluid opving, gewoon subliem. Hij voelde zich als “Herboren” De Wandelende Mens heeft ons dan ook meermaals koude rillingen doen bezorgen, dit ondanks voor ons totaal onbekend werk was, bewijs wat een kracht er van de songs en band uit gaat. Het merendeel van hun set is eigen werk. Opbouw van de songs en afwerking. Meisje Meisje, Help me (ik ben een man), Ella Jane, Minimens, we vonden ze allemaal top. Een gebruikelijke cover mag altijd. Zo hoorden we een aparte versie van Radiohead’s “Creep”. Wow, gewoon wow. Soms leek het alsof we een vleugje originele Gorky bezetting hoorden.
Tom laat zich ondersteunen door een crème aan muzikanten die hem ook op zang ondersteunen. Voor dit soort Vlaamstalige rockmuziek is een groot publiek weggelegd en zijn ervan overtuigd dat we er nog veel meer van zullen horen de komende jaren.
Rebaund
Voorheen gingen deze rockers door als Spellbaund en maken heden ten dage de podia onveilig onder de naam Rebaund. Een jaarlijkse “klant” op het Sint Veerleplein en als je ze hoort en ziet word onmiddellijk duidelijk waarom. Emmer vol met rock en popcovers in een niets ontziend ritme doorspekt met noodzakelijke gitaarsolo’s. Je moet het allemaal snel verorberen omdat naast goede liedjes ook goede optredens niet lang genoeg duren.
MeZaMi
MeZaMi zijn ouwe gekenden in het muzikaal circuit die in deze band rocksongs van hoge klasse brengen. Het zal je dan ook niet vreemd klinken namen als Dire Straits, Editors, Van Halen, etc te horen. Gedreven door een krachtige ritmesectie en voorzien van de prachtige ellenlange solo’s van ene Fré samen met de volwassen stem van Fabio en de perikelen van de eeuwig lachende toetsenist maakt van deze band een top rockband. Op naar een volgende ontmoeting.
Dhont & The Hitmen
Afgelopen weekend scheven we hier al over deze partyband die nu de Groentenmarkt gek maakte. (Foto's in de reportage onderaan)
50 Tinten Brijs
Deze onwijs gekke bende word voortgestuwd door Herman Brijs, zanger en bezieler achter deze zeskoppige Vlaamstalige party band. Geen moment Herman zijn publiek rusten. Een optreden met 50 Tinten Brijs is dan dan ook een aanslag op je overtollige calorieën. Die vliegen er in no-time af en wordt je zonder zelf te beseffen “Hermanist” Een bijna twee uur durende stormtrein waarbij zowat alle Vlaamse grootheden, al dan niet in medley, voorkomen . We kregen het allemaal voorgeschoteld. Waar hoor je nog De kreuners, Urbanus, Andre Hazes, Noordkaap, Rob Denijs, Peter Koelwijn, Bots, Raymond Van Het Groenewoud, naast elkaar. Tot drie maal toe scandeerde het publiek Herman, Herman, Herman voor bis nummers en driemaal kregen we dat. Zelden meegemaakt zo’n sfeer. Na die avond denken we dat half Gent een Hermanist geworden is
Klik op de video voor een fotoreportage
Artikel en foto’s: Marc De Clercq
- Gegevens
- Geschreven door: Marc De Clercq
- Categorie: Front- & Backstage
- Hits: 492
Op zondag beginnen de festiviteiten veelal iets vroeger, toch waren we er niet als de kippen bij om de eerste bands te zien. Tenslotte moesten onze kiekens ook nog wat aandacht hebben.
The Hoodoo Tones
Als eerste band na the Selenites verwachten we The Kingshakes tijdens de rockabilly namiddag op de Korenmarkt. Door omstandigheden werd er noodgedwongen naar een vervangende band gezocht en gevonden in het Noord Franse Béthune voor deze benen en heupzwierende namiddag. The Hoodoo Tones zijn slechts een trio maar dan eentje die behoorlijk van wanten weet. Een Rythm Bomb van de bovenste plank. Tenslotte gaat het zoals iedereen weet bij drockabilly vooral om het ritme.
Ann Lee en band
Ann Lee, een “Brugse schone”, zagen we vorig jaar voor het eerst de Korenmarkt waar ze samen met haar band menig beentje deed zwieren. Niet verwonderlijk als je ziet met welk gemak Ann en haar vierkoppige band een mix van rockabilly, country, blues met een vleugje jazz ritmisch aan elkaar weet te breien. Die stem van Ann die mag er ook best zijn, krachtig, lief en zelfs met een tikje romantiek. Ann Lee laat zich begeleiden door een heel energieke band. Liefhebbers van muziek zoals “My Babe”, “Blue Hotel”, “I put a spell on you”, “Just a friend of mine” komen ruim aan hun trekken. We kregen ook nog eens de single en tevens titelnummer van de EP “Down the road” te horen. Mooie liedjes duren niet lang en ook aan een mooi optreden komt een eind.
Closing Time
Een namiddag is kort, we wilden (te)veel zien en deden zodoende toch even een korte stop op Sint Baafsplein om nog een paar noten van het duo Closing Time op te pikken. Closing Time, genaamd naar het gelijknamige album van Tom Waits van deze Amerikaanse singer/songwriter. Het duo Closing Time verraste de aanwezigen vooral door de prachtige rauwe en diepwarme stem van zanger gitarist Hans Dhondt en het gevoel waarmee deze songs gebracht werden. Naast de gebruikelijke Tom Waits songs "Martha" en "Waltzing Mathilda", onthouden wij vooral “Only sixteen” (Sam Cooke), “Peacefull easy Living” (The Eagles)?, “Have a Little Faith in Me” (John Hiatt)
The Wizards
Zijn dat echte tovenaars vraagt U? Ja en nee. Tovenaars gebruiken enkel toverstokken.
The Wizards gebruiken hun instrumenten en stemmen om ons allen te betoveren en dat deden ze ook op het Veerleplein. De grote sterkte van deze band is onder andere hun niet zo alledaags repertoire dat teruggaat naar de jaren 60, 70 en 80. Vooral veel rock en pophits uit vervlogen maar niet vergeten tijden kon iedereen bekoren. The Troggs The Doors, Joan Jett, Dixie Cups, Them Golden Earring, The Animals, Led Zeppelin, The Monkees, The Beatles, Robert Palmer, David Bowie, enz. Daar kon jong en oud niet bij stil zitten, laat staan niet mee te brullen op de krachtige stem van leadzanger Pieter Depouillion. The Wizards zijn een te gekke bende uit het “verre” Grembergen die eigenlijk alleen spelen als ’t past. Van ons, en denk het talrijke aanwezige publiek ook, mag het gerust meer passen. De zeven pintjes voor ’t orkest waren er deze keer niet talrijk bij maar dat mocht de pret niet drukken.
Partie Party
We pikten snel nog eens een kwartiertje mee van deze overbekende Gentse top partyband. Goede wijn behoeft geen krans en dat was al snel weer eens duidelijk. De beuk zat er onmiddellijk in.
Klik op de video voor een fotoreportage
Artikel en foto’s: Marc De Clercq