
- Gegevens
- Geschreven door: Didier (De Wever)
- Categorie: Recensies
- Hits: 314
VZW FREETIME: KIES WIJS: erkende gentse organisatie.
Monitorenopleiding, veilige en unieke kampen, elk kind is welkom. 3 tot 18 jaar. Gent, mariakerke, st.amandsberg, gentbrugge en ook internaatsvakanties aan zee of in ardennen.
Ga niet in op andere malafide organisaties. WWW.FREETIME.BE sociaal en echt jeugdwerk.

- Gegevens
- Geschreven door: Didier (De Wever)
- Categorie: Recensies
- Hits: 281
Hoera voor de fijnproevers, het aspergeseizoen is begonnen! De eerste asperges van de koude grond werden in de provincie Brabant gestoken. Toch maar even wachten met juichen want volgens ervaren kwekers van het witte goud is de teelt 2024 veel later op gang gekomen doordat er de afgelopen maanden veel meer regen is gevallen dan normaal. De planten zitten al een tijdje in de grond maar de telers konden de afgelopen tijd amper het land op om hun aspergebedden aan te leggen door de aanhoudende regen. Even geduld dus voor de massaproductie en de prijszetting?
Normaliter zijn de witte asperges uit onze contreien vanaf begin februari tot eind juni volop verkrijgbaar. De asperges die je nu in de winkel vindt, zijn in kassen geteeld. Asperges van de koude grond liggen van oudsher van eind april tot de feestdag van Sint-Jan (24 juni) in de winkel.
Alvorens de geschikte match tussen ‘de koningin der groenten’ en de passende drank te bespreken is hier wat kennis van de belangrijkste soorten asperges van groot belang.
Witte asperges worden onder de grond geteeld en zien dus nooit zonlicht, vandaar hun witte kleur. Dit witte goud heeft een lichtzoete smaak en wordt traditioneel gegeten met krielaardappelen, een gekookt ei, ham of gerookte zalm en botersaus.
Groene asperges groeien boven de grond en krijgen hun groene kleur door het zonlicht. Ze hebben een sterkere en kruidiger smaak dan de witte asperges. Ze horen niet geschild te worden (wel aan de onderkant afsnijden) en kunnen zowel rauw als bereid gegeten worden.
Paarse asperges zijn iets minder gekend. Ze groeien ook boven de grond en danken hun kleur aan het pigment authocyaan (kleurstof). Ze bevatten 20% meer suiker dan de groene en witte variant, waardoor ze logischerwijs een sterk zoetere smaak hebben. Ze zijn verkrijgbaar vanaf de maand mei.
Wilde asperges zijn te vinden vanaf de maand mei langs beken en rivieren landinwaarts. Ook aan bosranden achter het duingebied komen ze vaak voor. Deze struikachtige plant die in het najaar oranjebruin verkleurt, verdwijnt dan bovengronds. Ik geef jullie nu al mee dat deze asperges heerlijk zijn met een sausje van kwark (platte kaas) of zure room met een wildpluk van groene kruiden.
Een interessant wist-je-datje is dat de asperge zijn oorsprong kent in het oude Egypte; daar zijn de oudste bewijzen van de aspergecultuur teruggevonden in de piramide van Saqqara. Daar zijn asperges afgebeeld op muurtekeningen die een offergave van een farao aan de goden voorstellen. Door de eeuwen heen heeft de asperge zich via Italië en Frankrijk een weg door Europa gebaand om zich in de 18e eeuw bij ons te settelen en te aarden. Vanaf de 19e eeuw werd de teelt in onze streken grootschalig aangepakt.
Nog enkele aspergeweetjes:
- het geslacht Asparagus kent zo’n 150 soorten
- asperge behoort tot de familie van de lelieachtigen net zoals knoflook en prei
- de aspergezaadjes komen uit rode besjes van de aspergeplant
- verse asperges herkennen we niet alleen aan het uiterlijk maar ook aan het geluid. Als asperges vers zijn, piepen ze namelijk als je ze tegen elkaar wrijft.
- asperges zijn veel makkelijker te schillen als je ze voor het schillen een half uur in koud water legt
- asperges bevatten tal van voedingsstoffen en zijn daardoor erg gezond. Zo bevatten asperges magnesium, calcium, kalium, zink, fosfor en verschillende vitaminen zoals B1, B2 en B6.
Uit wat voorafgaat weten we nu dat de match tussen wijn en asperges sterk afhankelijk is van de bereidingswijze van de asperge en van het soort asperge. Serveer je asperges puur, krokant en nog koud? Of warm, met veel boter of met een Hollandse saus? Dien je ze op met grijze garnalen, gebakken zalm of kies je voor gerookte zalm?
Doordat de belangrijkste aroma’s en ons mondgevoel bij een gerecht gepaard gaan met onze keuze van wijn moeten we ons de volgende bijkomende vragen stellen: welke kruiden gebruiken we? Wat proeven we? Is het gerecht fris of warm? Heeft het gerecht extra zuren door citroen of vinaigrette? Is de bereiding rijk, vol en romig?
Bij dit alles trachten we op zoek te gaan naar een wijn of een bier waarin we vergelijkbare aroma’s en smaken proeven.
Bij witte asperges blijkt dat de fijne smaak een bittere toets kent in de finale. Een houtgelagerde witte wijn wordt bij witte asperges niet aangeraden. De subtiliteit van de groente verdwijnt daardoor volledig. Algemeen verkies ik een frisse wijn met fijne zuren en sprekende aroma’s van vers fruit. Stille witte wijnen uit Oostenrijk, Duitsland of de Elzas en de Loire uit Frankrijk komen hier perfect in aanmerking. Denk maar aan de druivenrassen sauvignon blanc, pinot gris, pinot blanc, viognier, chenin, riesling en grüner veltliner…
De groene, paarse en wilde asperges zijn voller, kruidiger en soms grassig van smaak. Hier kies ik voor een witte, een lichte rode of zelfs een rosé, natuurlijk terug zonder intense houtopvoeding. Experimenteer eens met gegrilde asperges op de barbecue of gewokte asperges! Mijn persoonlijke voorkeur gaat hier naar een roséwijntje uit de Provence. Zelfs een lichte rode wijn uit het Rhônegebied krijgt hierbij zeker mijn zegen. In wit zou ik dan een 100% viognier voorstellen.
Laat me toe jullie verder te suggereren wat bij wat perfect past! Experimenteer eens met:
asperges op Vlaamse wijze: een frisse Oostenrijkse grüner veltliner
asperges met grijze garnalen: vraagt een ziltige albariño uit Galicië (Spanje)
asperges met gebakken of gerookte zalm: een fruitige witte wijn met appel- of peeraroma’s zoals een sauvignon blanc uit Nieuw-Zeeland of een chenin blanc uit Zuid-Afrika
asperges met gerookte zalm: een op basis van grenacheblancdruif uit de Languedoc (Frankrijk)
asperges gegrild met kalfs-of lamsvlees: hier verkies ik een bardolino classico uit Veneto of een dolcetta d’Alba (Italië). Zelfs een eenvoudige bourgogne of beaulolais (FR) laat zich perfect foodpairen
salade met witte asperges, appel en gerookte zalm en yoghurt: de romige toetsen van de yoghurt zijn passend bij een Griekse witte wijn zonder houtlagering uit Nemea
salade met groene asperges, rauwe ham en hazelnoten: hier opteer ik voor een fris, aromatisch roséwijntje uit Corsica (FR) waar men de garriguekruiden ervaart.
En om de bierdrinkers tevreden te stellen blijkt de ideale combinatie met asperges witbier te zijn. Ik geef ook nog enkele suggesties:
Witbier: Blanche de Namur, …
Weizen: Paulaner NaturtrubHefe = lichtkruidig.
La Trappe (Witte Trapist) – de monniken van La Trappe te Zundert.
Vanderginste ‘Oud Bruin’ vond ikzelf zeer geschikt bij groene asperges met kalfsvlees.
Ziezo beste lezers, nu is het aan jullie om te experimenteren. Laat het mij maar weten of ik jullie speekselklieren bij het lezen van dit artikel op gang heb gebracht!
Georges De Smaele, culinair journalist.

- Gegevens
- Geschreven door: Didier (De Wever)
- Categorie: Recensies
- Hits: 282
BELGIE DOOR DE OGEN VAN SUSKE EN WISKE
redactie: Liza Noteris
non-fictie, essays
uitgeverij Houtekiet 2024
ISBN 978 90 5240 893 4
beoordeeld door Gerda Sterk
XXXX
Het boek belooft u een reis van 77 jaar door de naoorlogse geschiedenis van
België, zoals die weerspiegeld wordt in de stripverhalen van Suske en Wiske. 13
Vlamingen - journalisten en anderen - denken na over de verhalen die ze als
kind lazen. Als volwassenen zien ze boodschappen, die Willy Vandersteen - min
of meer stiekem - meegaf met de lotgevallen van de Suske, Wiske, Sidonie,
Lambik en Jerom.
Het goede overwint het kwade
Diane Broekhoven komt als eerste aan het woord en herinnert zich dat ze in de
vijftiger en zestiger jaren als meisje in de bibliotheek geen 'jongensboeken'
meekreeg. Stripverhalen kreeg ze wel mee. De moraal van elke "Suske en Wiske"
was onveranderlijk dat het goede won. Het was geen volwaardige lectuur. De
volwassenen keken erop neer, al lazen ze zelf in die jaren de stripverhalen met
genoegen.
Walter Zinzen duikt o.a. in het boek "De vliegende aap" (1946). Daarin las hij dat er
in Congo veel menseneters waren en dat er tijgers leefden. Vermoedelijk ging
Vandersteen voort op de verhalen de nonnen en de paters en voegde er wat fantasie
aan toe. De koningskwestie beroerde Vlamingen en Walen en volgens Zinzen is het
duidelijk op te maken uit "De stalen bloempot" aan welke kant Vandersteen stond!
Ortigosa is van Spaanse afkomst en dus treft het hem hoe Vandersteen door de
Spaanse bezetting geïntrigeerd is. In "Het Spaanse spook" portretteert hij Alva "als
slecht en gewetenloos, hij is ook en vooral vals". Vandersteen laat hem een roemloze
dood sterven, wat niet met de werkelijkheid overeenkomt. Bruegel de Oude is een
edele figuur en zo staat het kwade tegenover het goede.
Krimson-medicijnenlijst
Redactrice Noteris interviewt Erika Vlieghe. De infectiologe ziet hoeveel pillen er
geslikt worden in de albums. De slechterik Krimson slikt voor alles pillen, en - zegt
Vlieghe - "in de tweede helft van de twintigste eeuw keek men met minder
voorzichtigheid en wetenschappelijke evidentie naar medicatie" en trouwens België
is nu nog een pillenslikkend land. De helden maken een immens aantal aanslagen op
hun gezondheid mee, maar ze gaan enkel naar een kliniek als ze op sterven na dood
zijn.
Noël Slangen graaft in de krantenoorlog die Willy Vandersteen en Marc Sleen (Nero)
in een rechtbankgeschil meesleept, dat dankzij de tussenkomst van een aartsbisschop
beslecht wordt. Hij wijst erop dat de strips in de beginjaren vooral de volwassenen
beroerden.
Koen Maas meent dat Suske en Wiske zo Belgisch zijn als Vlaamse friet, het
Atomium en de Antwerpse kathedraal, al is de aantrekkingskracht van Nederland
nooit ver weg.
Op de bres voor de natuur
Dirk Draulans kijkt vanzelfsprekend naar de passages waarin de natuur voorkomt.
Hij stelt vast dat er naast feiten over egels ook misleidende voorstellingen zijn van
de wolf. Maar vooral vindt hij de degradering van de orka's tot "vraatzuchtige
slechteriken" ergerlijk. Hij kan niet nalaten om beide dieren in hun waardigheid te
herstellen. In verschillende boeken leest hij hoe de natuur verdedigd wordt, hoe
Lambik tegen de vogelvangers strijdt in "De toornige tjiftjaf", dat een jager
opgevoerd wordt als iemand die 'gewoon voor het plezier doodt - een echte jager
dus" en hij eindigt met humor: "vogels zijn minder dom dan veel mensen denken.
Mensen daarentegen..."
Over sociaal milieu
Walter Pauli kijkt ook als volwassene naar de kinderboeken die hij vroeger las. Hij
let vooral op de sociale context. Lambik is in 1951 een loodgieter en een werkmens.
Hij houdt ervan herrie te schoppen, wat Vandersteen een voorwendsel gaf om o.a. de
Franstalige bourgeoisie op de korrel te nemen. Pauli ziet de hoofdpersonen
veranderen van Vlaams en volks tot welstellend. Lambik wordt zelfs een geldwolf.
Heel interessant is ook de bijdrage van Gert Meesters over de taal: Nederlands en
Frans. Ook daar is een evolutie merkbaar. Meesters schetst de achtergrond van die
evolutie.
Elke auteur bekijkt vanuit zijn/ haar standpunt of vakgebied de naoorlogse
samenleving in België, die door Vandersteen en later door zijn opvolger Paul Geerts
neergezet werd.
Ik kan ze niet alle 13 weergeven. Het is beter dat u het boek leest! Ikzelf heb in elk
geval een paar oude Suske en Wiskes terug ter hand genomen.
Er is geen register en er zijn geen foto's, maar wel wordt elke bijdrager kort
voorgesteld in "Over de auteurs"

- Gegevens
- Geschreven door: Didier (De Wever)
- Categorie: Recensies
- Hits: 247
DE AFREKENING
GEWELD TEGEN COLLABORATEURS IN ANTWERPEN
1918 EN 1944-1945
auteur Antoon Vrints
non-fictie
uitgeverij Ertsberg 2024
ISBN 9789464750690
beoordeeld door Gerda Sterk
XXXXX
Foto's van mannen die in de leeuwenkooi van de zoo van Antwerpen opgesloten zitten, van vrouwen die met afgeschoren haren met pek en vuil besmeerd zijn, van winkels die kapot geslagen zijn door geweldplegers,... het zijn beelden die veeleer sympathie oproepen voor de slachtoffers en de daders afschilderen als schorremorrie, tuig van de straat. Vrints bekijkt het geweld door de ogen van de plegers ervan en dat is een nieuw, ongemakkelijk perspectief.
Zoals prof. Bruno De Wever zegt op de kaft: "wie nog wil meespreken over dit gevoelige onderwerp moet dit boek gelezen hebben."
Geweld begrijpen
Vooraleer Vrints specifiek het straatgeweld in Antwerpen behandelt, is het nodig dat we begrijpen wat geweld is. Bovendien is het soort geweld dat zich bij de bevrijding op straat afspeelde, niet plots uit de lucht komen vallen. "Het is het sluitstuk van een langdurig proces dat zich in de loop van de bezetting had voltrokken". Het was ook geen afrekening met Vlaamsgezinden, zoals Vlaams-nationalistische oud-collaborateurs het later voorstelden. Vrints wil vooral de beweegredenen van de agressors onderzoeken: het geweld van de man-in-de-straat tegenover de repressie van de staat.
Politieverslagen
Antwerpen heeft een rijk archief van politieverslagen dat uitzonderlijk goed bewaard is en dat was een reden om naoorlogs geweld in Antwerpen te onderzoeken. Die verslagen en in mindere mate dagboeken, bleken van onschatbare waarde bij het onderzoek. Vanaf ongeveer nummer 128 verwijzen al de kleine cijfertjes in de tekst naar de Noten achteraan en dat zijn 15 bladzijden verwijzingen naar politieverslagen!
Deel 2 behandelt de collectieve acties in november 1918. Er duiken drie categorieën normovertreders op in het bezette Antwerpen: degenen die verwant waren met de Duitsers, degenen die vriendschappen met hen aanknoopten of gewoon degenen die profiteerden. De drie groepen hadden voordelen die de anderen duidelijk konden waarnemen: betere kleding, maar vooral beter eten, terwijl de gewone bevolking honger leed. Welke types van gedrag vooral werden bestraft vinden we in het hoofdstuk "Zwaartepunten van het geweld".
1944 - '45
"Ook in september 1944 waren de acties tegen de collaborateurs het sluitstuk van een langdurig proces." Het gebrek aan voedsel was een enorme inbreuk op het welzijn van het gewone volk: manifestaties en overrompelingen van boeren die nog wel eten hadden, waren het gevolg. Naarmate de Duitse bezetter de voedselbevoorrading aanvaardbaar maakte, kon hij rekenen op een zekere welwillendheid van de Antwerpse bevolking, maar dat duurde niet lang. De ontberingen bevorderden de vijandigheid tegen de collaborateurs, omdat die mee verantwoordelijk werden gehouden. Bovendien verkeerden collaborateurs in een machtspositie. Gedurende de hele bezetting smeulde het verzet en groeide de afkeer tegen de 'zwarten'. Omgekeerd werden mensen aangevallen door o.a. de Dietsche Militie-Zwarte Brigade, als ze bv. via een Belgische vlag demonstratief hun gezindheid uitdroegen. Vrints illustreert dit treffend met wat een jonge fietser overkwam op de Mechelse Steenweg: omdat hij een Belgisch vlaggetje aan zijn fiets had hangen, werd hij door een zware boekentas in zijn voorwiel ten val gebracht door iemand "gekleed met bruine vesten". De getuigenissen worden soms verteld, soms geeft de auteur ze weer in de taal van het betreffende politieverslag.
De kuising
Het gros van de bevolking was de collaborateurs als normovertreders gaan beschouwen. Ze werden geïsoleerd en 'vuilverklaard'. Vrints vindt 'de kuising' dan ook een betere term voor de collectieve sancties bij de bevrijding dan de strafrechtelijke formule 'repressie'. Het ging bijna uitsluitend van geweld tegen mensen uit de buurt, mensen die ze in het oog gehouden hadden in een periode van schaarste en ellende. Als die mensen, die 'zwarten', het beter hadden dan zij, verdienden ze een straf of een zuivering. Als dat gezin bv. luid zijn radio kon laten spelen, terwijl de anderen die hadden moeten inleveren, dan kweekte dat haat. Een vrouw, die met een Duitser liep, had strafrechtelijk niets verkeerds gedaan, maar had de norm overtreden en verdiende straf. De afrekening gebeurde op straat en was een openbare vernedering: er werd gespuwd, kaalgeschoren, huisraad werd vernield, maar het was zelden dodelijk. De normovertreder moest maximaal blootgesteld worden aan publieke hoon en dus moest hij met de handen boven het hoofd door de straten lopen, of werd zij, kaal geschoren, half ontkleed en door de hele wijk bespot, voortgedreven door de Witten en achtervolgd door een hele meute.
Camille Huysmans
Verschillende lezers en lezeressen van deze recensie hebben ouders of grootouders die ofwel in het witte of in het zwarte kamp zaten. Of ze nu daders of slachtoffers waren, vermoedelijk werd er weinig over die periode gesproken omdat beide kampen reden tot schaamte hadden.
Dit boek is van grote waarde omdat de auteur een heel ander gezichtspunt opent en - mij althans - inzicht gaf in de vernederende geweldpleging tegen buren in september '44.
Hij wijdt een hoofdstukje aan Huysmans, de socialistische burgemeester. Dankzij diens optreden in mei 1945 werd een tweede golf sancties door de straat voorkomen.
Het opzoekingswerk is nog niet af, getuigde Vrints bij de voorstelling van het boek in Antwerpen. Er moet nog veel gebeuren, want er is altijd te veel gefocust op de repressie van de staat en hij wil focussen op de repressie door gewone mensen in de straat. Hij getuigt dat hij het geweld niet wil vergoelijken, maar begrijpen.
Een tiental zwart-wit foto's tonen wat de tekst bespreekt. De foto op de kaft is wazig: wie steekt de beschuldigende vinger uit?! Wie zijn die collaborateurs die met de handen op het hoofd nabij de kathedraal lopen?
Er is nog een dankwoord, een lexicon (want de huidige lezer(es) weet niet meer wat bv. de Organisation Todt was), ook de betekenis van de afkortingen is noodzakelijk. De Bronnen en de Noten verwijzen naar het uitgebreide opzoekingswerk dat aan dit oeuvre vooraf ging.

- Gegevens
- Geschreven door: Didier (De Wever)
- Categorie: Recensies
- Hits: 315